Πέτρα με ψυχή

Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας   
Οδ. Ελύτης, Η Μαρίνα Των Βράχων

  

Κι ο ποιητής αργοπορεί κοιτάζοντας τις πέτρες κι αναρωτιέται

υπάρχουν άραγε                                                             

Γ. Σεφέρης,Ο βασιλιάς της Ασίνης

Πὲς «πέτρα»,
ποὺ εἶναι ἄσπαστη λέξη.

Κική Δημουλά, Η περιφραστική πέτρα

Μέχρι που κι η πέτρα να φωνάξει

Κι ο τοίχος να αναπνεύσει

                              Σαν το στήθος.

(Οκτάβιο Παζ, Η πέτρα του ήλιου κι άλλα ποιήματα, εκδ. Ίκαρος)

χαρτογραφούσες τον πηλό αυτόν το δαίμονα
τη φτερούγα μέσα σου που έτρεμε κ’ εμίλειε
λέγοντας πέτρα περπατώντας θάματα
φωνάζοντας: σώστε το παράλογο

Έκτωρ Κακναβάτος, Λέγοντας πέτρες