Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012

Θεσμός αριστείας και ανάδειξη καλών πρακτικών στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

 http://excellence.sch.gr/index.php

 
Καλώς ήρθατε στην ιστοσελίδα της δράσης «Θεσμός αριστείας και ανάδειξη καλών πρακτικών στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση» που θέσπισε το 2010 το Υπουργείο Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων.

Στόχος της δράσης είναι η αξιοποίηση της καινοτομίας και της δημιουργικότητας που αναπτύσσεται στα σχολεία, ως βάση για τον εμπλουτισμό και την ενδυνάμωση του εκπαιδευτικού έργου μέσα από την επιβράβευση και την δημόσια ανάδειξη «βέλτιστων πρακτικών» της μαθησιακής διαδικασίας. Η δράση αποτελεί μία πρωτοβουλία που επιχειρεί να ανοίξει το δρόμο σε ένα σχολείο που επιδιώκει τη συνεχή βελτίωση, την αλλαγή, την πολυμορφία καθώς και σε μηχανισμούς συνεχούς ανατροφοδότησης και υποστήριξης της επαγγελματικής ανάπτυξης των εκπαιδευτικών. Οι καλές πρακτικές, όπως θα αναδεικνύονται μέσα από την διαδικασία αυτής της δράσης και τη μελλοντική της εφαρμογή κατά τις επόμενες σχολικές χρονιές, θα αναρτώνται στον ιστότοπο «Αριστεία και Καινοτομία» του ΥΠ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ Δ.Β.Μ.Θ. (αποθετήριο καλών πρακτικών), που θα αποτελεί στο εξής μία δεξαμενή άντλησης ιδεών για όλους τους ενδιαφερόμενους.

Η πρόσκληση συμμετοχής (εγκύκλιος) στη δράση "Αριστεία και Καινοτομία στην Εκπαίδευση" για τη σχολική χρονιά 2011-2012 έχει αποσταλεί από τη διεύθυνση ΣΕΠΕΔ του Υπουργείου Παιδείας σε όλες τις περιφερειακές διευθύνσεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και σε όλες τις σχολικές μονάδες με Αριθμό Πρωτοκόλλου 105/Γ7 και ημερομηνία 2/1/12.


Αποτελέσματα Αριστείας 2012

Ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα και μπορείτε να τα δείτε εδώ.

Επίσης εδώ μπορείτε να βρείτε την πλήρη ανακοίνωση.

Προς τους εμπλεκόμενους εκπαιδευτικούς με την Πράξη

Η Κεντρική Επιστημονική Επιτροπή Θεσμού Αριστείας 2012

ΑΡΙΣΤΕΙΑ 2012:Ποιοι εκπαιδευτικοί θα βραβευθούν την Παρασκευή από τον υπ. Παιδείας

ΡΕΠΟΡΤΑΖ:esos.gr
Tην Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012 στο χώρο του υπουργείου Παιδείας θα πραγματοποιηθεί η εκδήλωση βράβευσης Θεσμού Αριστείας 2012.

ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΠΟΙΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΘΑ ΒΡΑΒΕΥΘΟΥΝ ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Για την μετακίνηση των βραβευθέντων εκπαιδευτικών, στο πλαίσιο υλοποίησης της
Πράξης «Θεσμός Αριστείας και ανάδειξη καλών πρακτικών στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια
Εκπαίδευση» ο Γενικός Γραμματέας υπέγραψε δύο αποφάσεις . ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΜΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΕ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΚΙ ΕΔΩΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ.


Ο Θεσμός , σύμφωνα με την Κεντρική Επιστημονική Επιτροπή Θεσμού Αριστείας 2012 , βρήκε μεγάλη ανταπόκριση και σημείωσε μεγάλη επιτυχία για 3η συνεχόμενη χρονιά, αφού κατατέθηκαν 470 έργα από 850 εκπαιδευτικούς.
Η κατανομή της αξιολόγησης των υποβληθέντων έργων έγινε λαμβάνοντας υπόψη το θεματικό πεδίο ανά ειδικότητα και η αξιολόγησή τους ολοκληρώθηκε με τη βοήθεια μη αμειβόμενης Επιστημονικής Επιτροπής, αποτελούμενης από 210 μέλη. Τα μέλη της ανωτέρω επιτροπής αποτελούνταν από Καθηγητές Πανεπιστημίου, π. Παρέδρους Π.Ι., Σχολικούς Συμβούλους, καθώς και εκπαιδευτικούς με αυξημένα προσόντα.
Η διαδικασία αξιολόγησης προέβλεπε διπλή ανώνυμη κρίση και βαθμολόγηση, ενώ η τελική βαθμολογία κάθε έργου προέκυψε από το άθροισμα της βαθμολογίας των 2 κριτών. Κάθε κριτής μπορούσε να βαθμολογήσει ένα έργο από 1 μέχρι 180 μονάδες, στηριζόμενος σε συγκεκριμένα κριτήρια και προδιαγραφές. Στις περιπτώσεις που η διαφορά ανάμεσα στους δύο κριτές ήταν μεγαλύτερη των 80 μονάδων και ο ένας εκ των δύο κριτών είχε καταθέσει βαθμολογία μεγαλύτερη των 150 μονάδων, υπήρξε επαναξιολόγηση των έργων από 3ο κριτή αντίστοιχης ειδικότητας. Η τελική βαθμολογία των έργων αυτών προέκυψε από το διπλασιασμό της βαθμολογίας του 3ου κριτή. Η τελική κατάταξη των έργων προέκυψε από τη συνολική βαθμολογία ανά έργο, ανεξαρτήτως ειδικότητας ή θεματικού πεδίου.



ΠΡΟΓΡΑΜΜΟ ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΑΠΩΝ





Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2012


Comenius-Euroquide

Οι νέοι της Ευρώπης οραματίζονται με  χρώματα και πάνω σ΄έναν καμβά.
Οι νέοι της Ευρώπης ανταμώνουν και ζωγραφίζουν.
Οι νέοι γίνονται ορίζοντες της Ευρώπης μιας Ευρώπης που κλυδωνίζεται...
 Η ευχή για τη νέα σχολική χρονιά είναι να μη χάσουμε τα πινέλα μας και την ελπίδα μας!
Παρουσιάζεται η συλλογική εργασία μαθητών από την Ελλάδα- Ισπανία-Σλοβακία- Πολωνία- Νορβηγία- Ιταλία και Τουρκία.
Καλή χρονιά.

Τρίτη 14 Αυγούστου 2012

ΜΥΡΑ ΤΗΣ ΛΥΚΙΑΣ


Άρωμα Ορθοδοξίας και Χριστιανισμού στα παράλια της Μικράς Ασίας.

Βιογραφία
Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από γονείς ευσεβείς και πλουσίους και έδρασε την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284 - 304 μ.Χ.), Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.) και Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Αλλά ο Νικόλαος, εμπνεόμενος από φιλάνθρωπα συναισθήματα, διέθετε την περιουσία του για να ανακουφίζει άπορα, ορφανά, φτωχούς, χήρες, στενοχωρημένους οικογενειάρχες. Ένας μάλιστα, θα διέφθειρε τις τρεις κόρες του, προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα. Όταν το έμαθε αυτό ο Νικόλαος, μυστικά σε τρεις νύκτες εξασφάλισε την προίκα των τριών κοριτσιών, αφήνοντας 100 χρυσά φλουριά στην κάθε μία. Έτσι, οι τρεις κόρες αποκαταστάθηκαν και γλίτωσαν από βέβαιη διαφθορά.

Στην συνέχεια αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο, λόγω όμως της ξεχωριστής αρετής του τιμήθηκε, χωρίς να το επιδιώξει, αρχικά με το αξίωμα του Ιερέα στα Πάταρα και συνέχεια με το αξίωμα του αρχιεπισκόπου Μύρων. Από τη θέση αυτή καθοδηγούσε με αγάπη το ποίμνιό του και ομολογούσε με παρρησία την αλήθεια. Για το λόγο αυτό συνελήφθη από τους τοπικούς άρχοντες και ρίχτηκε στη φυλακή.

Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στο αρχιεπισκοπικό θρόνο. Μάλιστα έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο, όπου ξεχώρισε για τη σοφία και την ηθική του τελειότητα.

Ο Άγιος Νικόλαος ήταν προικισμένος και με το χάρισμα της θαυματουργίας με το οποίο έσωσε πολλούς ανθρώπους και όσο ήταν εν ζωή αλλά και μετά την κοίμησή του το 330 μ.Χ. Για παράδειγμα όταν κάποτε κινδύνευσε κάποιος στη θάλασσα - λόγω σφοδρών ανέμων - και επικαλέστηκε το όνομα του αγίου σώθηκε και μάλιστα ενώ βρισκόταν στη μέση του πελάγους βρέθηκε αβλαβής στο σπίτι του. Το θαύμα έγινε αμέσως γνωστό στην Πόλη και ο λαός προσήλθε αμέσως σε λιτανεία και αγρυπνία προκειμένου να τιμήσει το θαυματουργό Άγιο.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος δ’.
Κανόνα πίστεως καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας Διδάσκαλον, ἀνέδειξέ σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ Ἱεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Τετάρτη 8 Αυγούστου 2012

Αφιερωμένο


ΕΛΕΟΝΩΡΑ ΖΟΥΓΑΝΕΛΗ ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ



Χαρά μου μάτια μου γλυκά
βλέφαρα στολισμένα
της χρυσαυγής τα χρώματα
έχεις ταξιδεμένα
Χαρά μου στόμα μου γλυκό
με το χαμόγελό σου
να σεριανάς τον άγγελο
που έχεις στο πλευρό σου

Κοιμήσου αγγελούδι μου
βελούδινο το βράδυ
το στήθος μου προσκέφαλο
και η ψυχή μου χάδι

Φεγγοβολάς βλαστάρι μου
στ'όνειρο ταξιδεύεις
τους γαλαξίες τριγυρνάς
και το Θεό γυρευέις
Ο ύπνος που σε τύλιξε
τώρα σε φέρνει πίσω
και'γω που είμαι πλάι σου
χάρες να σε στολίσω

Τρίτη 7 Αυγούστου 2012

Μία άλλη οπτική


Η ΓΛYKΥΤΑΤΗ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΣ
Τρισάγια κάθε τόσο
γιὰ νὰ δοθεῖ ἡ ὑπηκοότητα νεκροῦ
στὸν κεκοιμημένον δοῦλον σου.
Ὕψιστε, τί ἐννοεῖς
ἄλλο νεκρὸς καὶ ἄλλο δοῦλος.
Κι ἀπὸ πότε ἐπιτρέπεται
νὰ κοιμοῦνται ἔτσι βαθιὰ
ἀτιμώρητοι οἱ δοῦλοι.
Τὸν κεκοιμημένον δοῦλον σου.
Θέ μου, ἂν ἀπελευθερώνει ὁ θάνατος
ὅπως μᾶς τὸ ὑπόσχεται παρήγορη
ἡ γλυκύτατη ἀβεβαιότης, ἐσὺ
γιατί τὸν θὲς ντὲ καὶ καλὰ δουλέμπορο;
Τὸν κεκοιμημένον.
Περὶ ὕπνου πρόκειται, Κύριε;
Μὰ τοῦ κολλάει ὕπνος τοῦ νεκροῦ
ἔτσι εὔκολα νυστάζει ἡ ἀπώλεια τῆς ζωῆς;
Ἐδῶ ἐμεῖς, δοῦλοι τοῦ ἀπάνω κόσμου ἀκόμα
κι ὅμως ποιὸς κλείνει μάτι
ἂν δὲν τὸν νανουρίσει ὅπως ξέρει
μόνο ἡ γιαγιά του ἡ ἀβεβαιότης
μὲ τὴ γλυκεῖα της ρόδινη ἀφύπνιση.
Κύριε, μήπως ὅταν ἐνέκρινες
αὐτοὺς τοὺς ἀνελέητους ἀνταγωνιστικοὺς ψαλμοὺς
ἤσουν ἀκόμη ἄνθρωπος;




Φως και θάλασσα,έρωτας και ουρανός.


Θέλετε να επικοινωνήσουμε;


Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

Μακριά Γαϊδούρα


 Τα παιδιά πρέπει να παίζουν, όχι γιατί είναι μικρά και δεν έχουν τι να κάνουν, αλλά γιατί το παιχνίδι είναι θεμελιώδες για υγιή και ισορροπημένη ανάπτυξη.Τα παιδιά μας είναι έφηβοι, αλλά ξέρουν να παίζουν σαν παιδιά...

Μακριά γαϊδούρα
Τα παιδιά χωρίζονται σε δυο ομάδες. Η κάθε ομάδα έχει 5-6 παίκτες. Η «μάνα» της ομάδας που τα φυλάει ακουμπάει με την πλάτη στον τοίχο. Ένα παιδί της ίδιας ομάδας ακουμπάει τα χέρια του στα γόνατα της μάνας, όπου και στηρίζεται, ενώ όλα τα παιδιά πίσω του σκύβουν, ακουμπώντας το στήθος τους στις πλάτες του μπροστινού τους, και πιάνονται γερά, περνώντας τα μπράτσα τους ολόγυρα στη μέση του μπροστινού τους, έτσι που να σχηματίζουν μια γέφυρα. Μόλις δοθεί το σύνθημα, τα παιδιά της αντίπαλης ομάδας, έχοντας μπροστά τον πιο επιδέξιο και ευκίνητο παίχτη, αρχίζουν να πηδάνε πάνω απ' τις πλάτες των σκυμμένων παιδιών. Ο πρώτος παίχτης πρέπει, με ένα πήδημα, να φτάσει όσο γίνεται πιο μπροστά στη γέφυρα, σχεδόν κοντά στη μάνα, για να υπάρχει πίσω του χώρος για όλα τα παιδιά. Όταν όλα τα παιδιά σκαρφαλώσουν, η καθισμένη μάνα αρχίζει και μετράει μέχρι το δέκα. Στο διάστημα αυτό τα παιδιά που είναι σκυμμένα κινούνται, γέρνουν, ανεβοκατεβάζουν την πλάτη τους... Αν η πρώτη ομάδα δεν πέσει κάτω, τότε κερδίζει. Αν πέσει κάτω, κερδίζει η δεύτερη ομάδα. Τότε αλλάζουν ρόλους.
http://ampelofyto.gr/

Posted by Picasa

Άνθη της πέτρας

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Κάπου εκεί στη Λυκία αναδύονται στίχοι του Σεφέρη και γεμίζουν την ατμόσφαιρα.

 Σχέδια γιὰ ἕνα καλοκαίρι. [Ἄνθη τῆς πέτρας]

Ἄνθη τῆς πέτρας μπροστὰ στὴν πράσινη θάλασσα
μὲ φλέβες ποὺ μοῦ θύμιζαν ἄλλες ἀγάπες
γυαλίζοντας στ᾿ ἀργὸ ψιχάλισμα,
ἄνθη τῆς πέτρας φυσιογνωμίες
ποὺ ἦρθαν ὅταν κανένας δὲ μιλοῦσε καὶ μοῦ μίλησαν
ποὺ μ᾿ ἄφησαν νὰ τὶς ἀγγίξω ὕστερ᾿ ἀπ᾿ τὴ σιωπὴ
μέσα σε πεῦκα σὲ πικροδάφνες καὶ σὲ πλατάνια.

Posted by Picasa

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Μία βόλτα, μία ιστορία

Φωνή απ’ την Θάλασσα    
  Κ.Καβάφης
Βγάζει η θάλασσα κρυφή φωνή —
        φωνή που μπαίνει
μες στην καρδιά μας και την συγκινεί
        και την ευφραίνει.
Φέρνει μηνύματα εις ταις ψυχαίς δροσάτα
η μελωδία της. Τα περασμένα νειάτα
        θυμίζει χωρίς πίκρα και χωρίς καϋμό.
Οι περασμένοι έρωτες κρυφομιλούνε,
αισθήματα λησμονημένα ξαναζούνε
        μες στων κυμάτων τον γλυκόν ανασασμό.


Μία αλήθεια






Σο επα:
- Λύγισα.
Κα
επες:
- Μ
θλίβεσαι.
πογοητεύσου συχα.

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

Μία ομιλούσα ψυχή

Η Σοφία,  ένα νέο κορίτσι  ανοίγει τα μύχια της ψυχής της και μας αποκαλύπτειται.Τα χρώματα έντονα και σκληρά -λες και θα εξορκίσουν το κακό- αντανακλούν όσα την προβληματίζουν και την απασχολούν. Η εφηβική ψυχή νιώθει έντονα το φόβο της απώλειας αγαπημένων ανθρώπων,οργίζεται με την αδικία και θυμώνει που σπαταλά το χρόνο της για ανθρώπους που δε το αξίζουν.
Πρόωρη ωρίμανση ή σοφία; Και τα δύο είναι αρετές για όσες τις διαθέτουν. H ίδια μαθήτρια με τις φίλες της μας προτείνουν ακούσματα, γιατί ο βαθύς στοχασμός μπορεί να γίνει πολύ μελωδικός...Απολαύστε τα :
http://www.youtube.com/watch?v=WU58HVvtnXI
http://www.youtube.com/watch?v=GSLLJ6Y5Yco
http://www.youtube.com/watch?v=twqM56f_cVo
http://www.youtube.com/watch?v=PsYBZIGpq0g

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

Αμαρτίες γονέων...από τη λογοτεχνία

 Ένας γιος. Ένα αγόρι.  Ένας γιος με κατανόηση.Ο Γιωργής.

 Μία μάνα. Δεσποινιώ ή Μηχαλιέσσα . Μία αμαρτία. Ένα ένοχο μυστικό. Μια βαριά συνείδηση.

"Ο αφηγητής και η μητέρα του είναι τα μόνα πρόσωπα με αφηγηματικές λειτουργίες στο κείμενο˙ τα υπόλοιπα πρόσωπα αποτελούν απλώς σημεία αναφοράς, σημάδια ότι υπάρχει κοινωνία και οικογένεια. Έτσι, η δυαδική αφηγηματική δομή προσφέρει δύο δυνατότητες εισόδου: από την οπτική γωνία του αφηγητή ή από την οπτική γωνία της μητέρας..."

http://latistor.blogspot.com/2010/04/blog-post




Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Πάμε για άλλες πολιτείες


 Κώστας Οὐράνης 

(Λεωνίδιο 1890 - Ἀθήνα 1953): ποιητής, πεζογράφος, μεταφραστὴς καὶ δημοσιογράφος.

VITA NUOVA

Δὲν θέλω πιὰ παρὰ νὰ ζῶ ἔτσι ὅπως ἕνα δέντρο,
ὁποὺ θροΐζει ἀνάλαφρα σὲ πρωινὸ τοῦ Ἀπρίλη
μέσ᾿ σ᾿ ἕνα κάμπο εἰρηνικό, γεμάτον φῶς γαλάζιο
καὶ παπαροῦνες κόκκινες καὶ ἄσπρο χαμομήλι.
Δὲν θέλω πιὰ παρὰ νὰ ζῶ ἔτσι σὰν ἕνα ρόδο,
ποὺ ἄνθισε κατάμονο μέσα σὲ πρᾶο χειμώνα
σ᾿ ἕνα πεζούλι φτωχικὸ κι ἡλιόφωτο, ποὺ νἄχει
ἀσβεστωμένο τοίχωμα νὰ τοῦ κρατάει τὸ χῶμα.
Θεέ μου! ἄσε με νὰ ζῶ σὰν ἕνα ἀπὸ τὰ μύρια,
τ᾿ ἀνώφελα τὰ ἔντομα ποὺ ἀπὸ τὸ φῶς μεθᾶνε
καὶ τὴ ζωή τους στοὺς ἀνθοὺς ἀνάμεσα περνᾶνε,
μακριὰ ἀπ᾿ τὸν κόσμο, μοναχὸ σ᾿ ἕνα λευκὸ σπιτάκι:
καὶ νἄχω μέσα στὴν ψυχὴ τῶν γέρων στὴν εἰρήνη
καὶ στὴν καρδιά μου τῶν φτωχῶν τὴν ἔνθεη καλωσύνη.

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Μαγεία

Χορός είναι η κάθετη έκφραση οριζόντιων επιθυμιών.

Μία εργασία από το Β2


Στίχος 465-466: Oύτος έμοιγε τούδε του μόρου τυχείν παρ ούδεν άλγος
Μετάφραση: Έτσι και για μένα τουλάχιστον, να έχω αυτή τη μοίρα δε με λυπεί καθόλου.

Σχόλια: Στη ζωή της Αντιγόνης  αυτό που έπρεπε ως εθιμικό δίκαιο (δηλαδή από χρέος) το έκανε επειδή πιστεύει ότι ο νόμος των θεών είναι πιο ισχυρόςα πό τον νόμο ενός τυράννου. Αυτή η μοίρα δε την στεναχωρεί καθόλου επειδή στη ζωή τα αγαπημένα πρόσωπα  πέθαναν, μόνο είχε μείνει η αδερφή της που δεν είχαν μια κοινή γνώμη για την συμφορά που είχε βρει και έτσι έμεινε μόνη της μέσα σε μια μεγάλη μοναξιά. Ενώ στην άλλη ζωή την περιμένουν οι αγαπημένοι οικογένειά της.

Η μπαλάντα του Ούρι    Νίκος Γκάτσος


Μία άλλη φωνή πιο σύγχρονη για το ίδιο θέμα. Μήπως το σιγοτραγουδήσαμε όλοι μας κάποια στιγμή;






 

Ουρανέ όχι δε θα πω το ναι,  ουρανέ φίλε μακρινέ.
Πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή πώς να δεχτώ μάνα μου είναι η γη.
Πώς ν' αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό αχ ουρανέ πόνε μακρινέ.
Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό το γαλανό
κι ακούω μια φωνή καμπάνα γιορτινή να με παρακινεί.
Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί  εκεί εκεί
που χτίζουνε φωλιά αλλόκοτα πουλιά στου ήλιου τα σκαλιά.
Πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή  πώς να δεχτώ μάνα μου είναι η γη.
Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό το γαλανό
κι ακούω μια φωνή τρελή σα χάδι κι απειλή κοντά της να με καλεί.
Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί εκεί εκεί
μου τάζει ωκεανούς κομήτες μακρινούς και ό,τι βάζει ο νους.
Ουρανέ όχι δε θα πω το ναι ουρανέ φίλε μακρινέ.
Πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή πώς να δεχτώ μάνα μου είναι η γη.
Πώς ν' αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό   αχ ουρανέ πόνε μακρινέ
.

Τώρα νυφούλα μου χρυσή         Νίκος Γκάτσος
Τώρα νυφούλα μου χρυσή  που βγαίνεις απ' το σπίτι σου
να θυμηθείς πως βγαίνεις  σαν τον αυγερινό.

Φρεσκολουσμένο το κορμί  καινούργιο το φουστάνι σου
βγαίνεις από το σπίτι σου  στην εκκλησιά να πας.

Με αφορμή το κείμενο


Θάνατος

Τις περισσότερες φορές όταν είμαστε ακόμη νέοι, ο Θάνατος είναι κάτι που βιώνουμε ως πολύ μακριά από μας: Το μόνο που φαίνεται στο δικό μας νεανικό ορίζοντα είναι ζωή, ζωή και περισσότερη ζωή. Μερικές φορές όμως, ίσως διότι πενθούμε εξ’ αιτίας του θανάτου κάποιου κοντινού μας προσώπου, ίσως διότι εμείς οι ίδιοι κινδυνεύσαμε, ίσως ακόμη και χωρίς κάποια φανερή αιτία, η αίσθηση του επερχόμενου θανάτου έρχεται και σκεπάζει τους ορίζοντές μας.

Όταν έρχεται αυτή η αίσθηση, μερικές φορές μας προσγειώνει: Μας βοηθά δηλαδή να εστιάσουμε την προσοχή μας στα πιο σημαντικά της ζωής, π.χ. στην αγάπη, στη μεταξύ μας ειρήνη, και να ξεπεράσουμε άλλες, ίσως περιττές φιλοδοξίες που μπορεί να είχαμε – το κυνήγι του πλούτου και της απόλαυσης για παράδειγμα. Αν η αίσθηση του θανάτου μάς τρομάζει, αυτό ίσως σημαίνει ότι δεν είμαστε έτοιμοι να εγκαταλείψουμε τις περιττές φιλοδοξίες μας, ότι όντως στηριζόμαστε σε αυτές. Σε αυτή την περίπτωση, από ένστικτο γνωρίζουμε ότι αυτά τα πράγματα δε θα επιβιώσουν στο θάνατο και άρα μας τρομάζει η απειλή ότι κάποια μέρα θα τα χάσουμε. Ας υπερβούμε όμως τον τρόμο μας, ώστε ψύχραιμα να αξιολογήσουμε αυτό που μας φοβίζει.

Υπάρχει και ένας χειρότερος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να βιώσουμε την αίσθηση του θανάτου: Με μία τάση να μηδενίσουμε τα πάντα, όλους τους στόχους και όλα τα όνειρα που δυνατόν να είχαμε “Ποιο το νόημα, αφού θα πεθάνουμε;”, παραδίδοντας έτσι τον εαυτό μας στην απάθεια, στην αδράνεια ή στην ασυδοσία. Αυτό συνήθως συμβαίνει αν έχουμε διαβάσει βιβλία – ή ακούσει μουσική - που διακατέχονται από υπαρξιστική ή μηδενιστική φιλοσοφία, και οφείλεται ως επί το πλείστον στην επίδραση αυτής της λογοτεχνίας. Όταν ανοίγεις ένα βιβλίο, λέει μια παλιά παροιμία, αφήνεις το τιμόνι της ψυχής σου στο συγγραφέα. Αφού όμως οι ίδιοι οι συγγραφείς αυτών των βιβλίων (και τραγουδιών) είχαν οι περισσότεροι κακό τέλος, τι ωφέλεια περιμένουμε να βρούμε εμείς;

Μια άλλη εκδοχή, αν μας καταπιέζει πολύ η αίσθηση του θανάτου, είναι ότι ίσως πάσχουμε από κατάθλιψη. Η κατάθλιψη είναι μια ασθένεια, όπως η γρίπη ή το κρυολόγημα, η οποία πιθανόν να μας χτυπήσει σε περιόδους όπου βιώνουμε υπερβολική κούραση ή άγχος, και ένα από τα συμπτώματά της είναι η έμμονη σκέψη του θανάτου.

http://www.help-net.gr/Themes/Thanatos.htm

Μαρία Κωστικίδου


Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Από τα λογοτεχνικά ρεύματα στις τελείες-στἰγματα

Η τελεία θέτει ένα τέλος.Οι τελείες δημιουργούν τέλεια έργα τέχνης.Η τελειότητα δεν τελειώνει.Η ανθρώπινη τελείωση στην τέχνη.Τέλος σ΄αυτό το παιχνίδι λέξεων.
Θελήσαμε να δούμε κατά πόσο τα ρεύματα της λογοτεχνίας αντανακλώνται στη ζωγραφική. 

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ.ΓΙΑΤΙ;

Μετά από μία περιήγηση βρήκαμε αυτό το άρθρο.Αυτό βοηθούσε πολύ την εργασία μας.Επιμέλεια εργασίας:Γεωργία, Δέσποινα, Σοφία το τρίδυμο του Α2.

 

Αποθέωση των χειρογράφων σε εποχές υπολογιστών

Έντυπη Έκδοση
www.enet.gr/?i=news.el.article&id=97573

Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

Σε μια εποχή κατά την οποία το χειρόγραφο πάει να εκλείψει, το περιοδικό «Η Λέξη» επαναφέρει στο προσκήνιο τη «χειροποίητη» γραφή. 
Στην έκθεση της Τεχνόπολης θα δείτε και άλλα μεγάλων μορφών της λογοτεχνίας μας (Παλαμάς, Παπαδιαμάντης, Τσίρκας, Σεφέρης, Εμπειρίκος) Γιορτάζοντας τα διακόσια τεύχη της έκδοσής του ετοίμασε έκθεση με διακόσια χειρόγραφα ποιητών, πεζογράφων, σκηνοθετών, ηθοποιών, συνθετών και εικαστικών καλλιτεχνών. Ολοι τους, μεγάλες μορφές, οι οποίες με το έργο τους σφράγισαν την εποχή τους και τη δική μας εξακολουθητικά. Ακόμη, συμμετέχουν νεότεροι και νεότατοι, που έχουν πάρει τη σκυτάλη και δοκιμάζουν να μιλήσουν στους καιρούς μας, με τα δικά τους μέσα και υλικά. Ενδεικτικά: Καβάφης, Παλαμάς, Παπαδιαμάντης, Ψυχάρης, Σκαρίμπας, Τσίρκας, Μαβίλης, Ουράνης, Παπατσώνης, Σεφέρης, Ελύτης, Εμπειρίκος, Εγγονόπουλος, Μινωτής, Τσαρούχης.
Η έκθεση με τον τίτλο «Scripta manent» θα εγκαινιαστεί από τον δήμαρχο Αθηναίων Νικήτα Κακλαμάνη αύριο, στις 8.30 μ.μ., στον χώρο «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων («Αίθουσα Αγγελος Σικελιανός», Πειραιώς 100 - Γκάζι). θα παραμείνει ανοιχτή ώς τις 14 του μήνα. Ομιλητές θα είναι ο συγγραφέας και κριτικός θεάτρου Κώστας Γεωργουσόπουλος και ο ποιητής και συνδιευθυντής του περιοδικού «Η Λέξη» Αντώνης Φωστιέρης.
«…μέσα από το κάθε πρωτότυπο και αυθεντικό ιδιόγραφο προβάλλει ένα ολοκληρωμένο περίγραμμα του νεότερου ελληνικού πολιτισμού, από τις αρχές του εικοστού αιώνα μέχρι σήμερα».
«… πρόκειται για μια σπάνια σύναξη σημαντικών ονομάτων και μια υπόμνηση του έργου που άφησαν ή συνεχίζουν να παράγουν».
 «Ο ιδιαίτερος γραφικός χαρακτήρας τού κάθε δημιουργού παραπέμπει στην ιδιαιτερότητα του ύφους και της προσωπικότητάς του, υπογραμμίζει την ατομικότητα και την ιδιοπροσωπία του».
«Το χειρόγραφο αντικαθίσταται όλο και περισσότερο από τη μηχανική γραφή του υπολογιστή, την τόσο άψογη, την τόσο απρόσωπη. Ισως σωστά να είχε πει ο Καβάφης: "Αυτή η ορθότης πιθανόν είναι η αιτία της μομφής"».
Στη συνέχεια υπάρχει το δικό μας συμπέρασμα. Αποτελεί μέρος μιας σύντομης παρουσίασης.
 

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

Μια κοπέλα σαν το τριαντάφυλλο παρουσιάζει τον Αχέροντα

«Αν ο θάνατος έρχεται πρόωρα, δηλώνω πως αυτό για μένα είναι ένα κέρδος. Όποιος ζει σαν κι εμένα ανάμεσα σε αναρίθμητα δεινά, πώς είναι δυνατόν να μην κερδίζει πεθαίνοντας;»
Δια στόματος  της ηρωίδας του Αντιγόνης
Σοφοκλής

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Παραδοσιακή και μοντένα ποίηση


 Αυτό το υλικό ήταν αφετηρία για την ερευνητική εργασία στη Λογοτεχνία.
 
ΕΛΥΤΗΣ   ΒΟΤΣΑΛΟ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΝΕΡΑ (PEBBLE IN WATERS) –
Βότσαλο μέσα στα νερά του κοριτσιού η αποθυμιά Κύκλοι και πως ανοίγουνε και με τα σένα σμίγουνε ψηλά στη γλάστρα του βουνού χρυσό γεράνι τ' ουρανού Ήλιε μου και τρισήλιε μου ένα σου λόγο στείλε μου.

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΙΗΣΗ

Ανάσκαψα όλη τη γη να σε βρω.
Κοσκίνισα μες την καρδιά μου την έρημο· ήξερα
πως δίχως τον άνθρωπο δεν είναι πλήρες
του ήλιου το φως. Ενώ, τώρα, κοιτάζοντας
μές από τόση διαύγεια τον κόσμο,
μες από σένα - πλησιάζουν τα πράγματα,
γίνονται ευδιάκριτα, γίνονται διάφανα -
τώρα μπορώ
ν' αρθρώσω την τάξη του σ' ένα μου ποίημα.
Παίρνοντας μια σελίδα θα βάλω
σ' ευθείες το φως.



 Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ  Ο Τάφος
Άφκιαστο κι αστόλιστο του Χάρου δε σε δίνω.
Στάσου με τ' ανθόνερο την όψη σου να πλύνω.
Το χρυσό το χτένισμα με τα χρυσά τα χτένια,
πάρτε απ΄τη μανούλα σας μαλλάκια μεταξένια.
Μήπως και του Χάροντα καθώς θα σε κυττάξει,
του φανείς αχάιδευτο και σε παραπετάξει!

Στο ταξίδι που σε πάει ο μάυρος καβαλάρης,
κύτταξε απ' το χέρι του, τίποτε να μην πάρεις.
Κι αν διψάσεις μην το πιείς από τον κάτου κόσμο
το νερό της αρνησιάς, φτωχό κομμένο δυόσμο!
Μην το πιείς κι ολότελα κι αιώνια μας ξεχάσεις...
βάλε τα σημάδια σου το δρόμο να μη χάσεις,

κι όπως είσαι ανάλαφρο, μικρό σα χελιδόνι,
κι άρματα δε σου βροντάν παλικαριού στη ζώνη,
κύτταξε και γέλασε της νύχτας το σουλτάνο,
γλίστρησε σιγά - κρυφά και πέταξ' εδώ πάνω,
και στο σπίτι τ' άραχνο γυρνώντας, ω ακριβέ μας,
γίνε αεροφύσημα και γλυκοφίλησέ μας!

Ύστερ' από τη ζωή
Σαν πεθάνω, σαν το κερί θα σβήσω,
Θα πάω με τα στοιχεία, μηδέν, αχνός ;
Σαν πεθάνω, σαν το κερί θα σβήσω; Κανένας ουρανός,

Κανένας ουρανός δε θα με πάρει ;
Άδης κανείς δε θα με καταπιεί ;
Κανένας ουρανός δε θα με πάρει ; Του πόνου μου η πηγή

Θα χαθεί ; Δε θα γίνει γαλαξίας ;
Δε θα σύρει των άστρων το χορό ;
Θα χαθεί ; Δε θα γίνει γαλαξίας ; Ολάσπρο ή πορφυρό

Το άστρο της ανυπόταχτης αγάπης
Τη βαθιά μου ανυπόταχτη ψυχή,
Το άστρο της ανυπόταχτης αγάπης, Πως ! Δε θα τη δεχτεί ;



Θερινό Ηλιοστάσι, H΄                                         Σεφέρης Γιώργος 
T' άσπρο χαρτί σκληρός καθρέφτης  
επιστρέφει μόνο εκείνο που ήσουν.

T' άσπρο χαρτί μιλά με τη φωνή σου,
τη δική σου φωνή
όχι εκείνη που σ' αρέσει·
μουσική σου είναι η ζωή             
αυτή που σπατάλησες.
Mπορεί να την ξανακερδίσεις αν το θέλεις
αν καρφωθείς σε τούτο τ' αδιάφορο πράγμα
που σε ρίχνει πίσω
εκεί που ξεκίνησες.

Tαξίδεψες, είδες πολλά φεγγάρια πολλούς ήλιους
άγγιξες νεκρούς και ζωντανούς
ένιωσες τον πόνο του παλικαριού
και το βογκητό της γυναίκας
την πίκρα του άγουρου παιδιού -
ό,τι ένιωσες σωριάζεται ανυπόστατο
αν δεν εμπιστευτείς τούτο το κενό.
Ίσως να βρεις εκεί ό,τι νόμισες χαμένο·
τη βλάστηση της νιότης, το δίκαιο καταποντισμό της ηλικίας.

Zωή σου είναι ό,τι έδωσες
τούτο το κενό είναι ό,τι έδωσες
το άσπρο χαρτί.

Διονύσιος Σολωμός - Ερυκόμη

 «Θάλασσα, πότε θέλ᾿ δ τν μορφη Ερυκόμη;
Πολ
ς καιρς πέρασε κα δν τν εδα κόμη.
Πόσες φορ
ς κοιτάζοντας π τ βράχο γέρνω
Κα
τν φρ τς θάλασσας γι τ πανιά της παίρνω!
Φέρ
᾿ τηνε, τέλος, φέρ᾿ τηνε». Ατ Θύρσης λέει,
Κα
παίρνει π τ θάλασσα κα τ φιλε κα κλαίει·
Κα
δν ξέρει δύστυχος πο φιλε τ κμα
κενο, πο τς δωσε κα θάνατο κα μνμα.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

1.Στον πίνακα που ακολουθεί να καταγράψετε  κοινές λέξεις στα ποιήματα:

ΕΛΥΤΗΣ
ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ
ΠΑΛΑΜΑΣ
ΣΕΦΕΡΗΣ 
  ΣΟΛΩΜΟΣ









2. Αναζητήστε πληροφορίες   για την εργογραφία τους δίνοντας έμφαση κυρίως στην τεχνική γραφής τους.

3.Ποια θέματα διαπραγματεύονται στα ποιήματά τους γενικότερα;Στα συγκεκριμένα ποια είναι η θεματολογία;
Λορέντζος Μαβίλης   ΛΗΘΗ
 Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε
την πίκρια της ζωής. Όντας βυθίσει
ο ήλιος και το σούρουπο ακολουθήσει,
μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και να ‘ναι.

Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε
στης λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση.
μα βούρκος το νεράκι θα μαυρίσει
α στάξει γι’ αυτές δάκρυ όθε αγαπάνε.

Κι αν πιουν θολό νερό ξαναθυμούνται,
διαβαίνοντας λιβάδια από ασφοδίλι,
πόνους παλιούς που μέσα τους κοιμούνται,–

Α δε μπορείς παρά να κλαις το δείλι,
τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν:
θέλουν–μα δε βολεί να λησμονήσουν. (Μάης 1896)
Το ποίημα αυτό είναι  ΣΟΝΕΤΟ.Το σονέτο είναι ένα ποιητικό είδος που ακολουθεί μία σταθερή στιχουργική. Μορφή. Εμφανίστηκε στην Ιταλία τον 13ο αι. και στη συνέχεια εξαπλώθηκε στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
1. Διατυπώστε τις παρατηρήσεις σας για την μορφή και την ομοιοκαταληξία του ποιήματος.
2.Ποιο είναι το θέμα και με ποια εκφραστικά μέσα το αποδίδει;

Νάσος Βαγενάς - Σκοτεινή μπαλάντα, γ’
Ὁ θάνατος ἦρθε ἕνα βῆμα πιό κοντά.
Μοῦ φαίνεται πώς δέν κρατάει δρεπάνι ἀλλά ἀπόχη.
Μά ἔχω πιά μάθει να σκέφτομαι σωστά
Στά ἐρωτήματα πού κανείς ἀπαντᾶ
Μ’ ἕνα ναί ἤ ἕνα ὄχι.
Θέλω νά πῶ, τό μέλλον χτυπάει στό ψαχνό
ἀλύπητα. Κι ἀνακαλύπτω
μέ θλίψη πώς ἔχω ἀρχίσει νά ξεχνῶ.
Πώς ὅλα σκεπάζονται μ’ ἕνα ἀχνό
σύννεφο, κι ὄχι μέ τή σκιά τῶν εὐκαλύπτων.
Νιώθω πώς λίγα πράγματα μποροῦν νά συμβοῦν,
κι ἄλλα, πολύ περισσότερα, πώς δέν θά γίνουν.


Μά ὅσα δέν γίνονται τώρα, βομβοῦν
στά σκονισμένα κοιλώματα τοῦ λοβοῦ
ὅπως οἱ σφῆκες στούς κάλυκες τῶν κρίνων.
Πάνσοφε, Μεγαλόθυμε, Άρχοντα τοῦ Φωτός,
χάρισέ μου ἕναν θάνατο ἀντρίκειο.
Τοῦτο μονάχα σοῦ ζητῶ,
ἐγώ πού ποτέ μου δέν δέχτηκα δοτό
πόστο ἤ ὀφφίκιο.
«Σκοτεινές μπαλάντες καί λλα ποιήματα», 2001

1.Το θέμα αυτού του ποιήματος είναι ίδιο με το προηγούμενο. Ποιες διαφορές ως προς το ύφος, τα εκφραστικά μέσα και τη στιχουργική παρατηρείς; Να διατυπώσεις τις απόψεις σου σε ένα κείμενο περίπου 80 λέξεων το οποίο θα αναρτηθεί στο ιστολόγιο του σχολείου σου.

Tίτος Πατρίκιος - Ὀφειλή

Μέσα ἀπὸ τόσο θάνατο ποὺ ἔπεσε καὶ πέφτει,
πολέμους, ἐκτελέσεις, δίκες, θάνατο κι ἄλλο θάνατο ἀρρώστια, πείνα, τυχαία δυστυχήματα,
δολοφονίες ἀπὸ πληρωμένους ἐχθρῶν καὶ φίλων,
συστηματικὴ ὑπόσκαψη κι ἕτοιμες νεκρολογίες
εἶναι σὰ νὰ μοῦ χαρίστηκε ἡ ζωὴ ποὺ ζῶ.
Δῶρο τῆς τύχης, ἂν ὄχι κλοπὴ ἀπ’ τὴ ζωὴ τῶν ἄλλων,
γιατί ἡ σφαίρα ποὺ τῆς γλύτωσα δὲ χάθηκε
μὰ χτύπησε τὸ ἄλλο κορμὶ ποὺ βρέθηκε στὴ θέση μου.
Ἔτσι σὰ δῶρο ποὺ δὲν ἄξιζα μοῦ δόθηκε ἡ ζωὴ κι ὅσος καιρός μοῦ μένει σὰν οἱ νεκροὶ νὰῦ τὸν χάρισαν γιὰ νὰ τοὺς ἱστορήσω. 1957

1.Ποιον κοινωνικό προβληματισμό θέτει ο ποιητής; Ποιες πολιτικές – κοινωνικές συνθήκες  πιστεύεις ότι επικρατούν από αυτά που διατυπώνονται; 

ΡΟΜΑΝΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ!!!!

Έγραψα το όνομά σου στην άμμο και το έσβησε το κύμα
Το χάραξα στα δέντρα και το έσβησε ο χρόνος
Το έγραψα στο τζάμι και το πήρε η βροχή
Το έγραψα στα παπούτσια μου και ησύχασα.

Κάποιες στιγμές νομίζω πως είμαι μόνος στον κόσμο,
πως κανείς δεν με θέλει και θέλω να πεθάνω.
Και τότε εμφανίζεσαι εσύ.
Θεέ μου, γιατί όλα τα στραβά σε μένα;

Το πρωί δεν τρώω γιατί την σκέφτομαι,
Το μεσημέρι δεν τρώω γιατί την σκέφτομαι,
Το βράδυ δεν κοιμάμαι γιατί πεινάω.

Κοιτάζω τ' αστέρια και βλέπω εσένα,
κοιτάζω τον ήλιο και βλέπω εσένα
κοιτάζω το φεγγάρι και βλέπω εσένα,
Κάνεις λίγο στην άκρη σε παρακαλώ;
http://www.filaki.gr/jokes_fill.php?jokeID=4358
  Ο ποιητής διακωμωδεί τη ρομαντική ποίηση. Ποια σημεία θα άλλαζες και πως, για να γίνει ένα σοβαρό ποίημα;



Ο Σαίξπηρ εκτός από θεατρικός συγγραφέας θεωρείται ρομαντικός ποιητής. Ποια στοιχεία του ποιήματος αυτού  αποδεικνύουν την επιρροή του από το ρομαντισμό; 





William Shakespear Sonnet XVIII  
 Να σε συγκρίνω με μια μέρα θερινή;
Εσύ υπερέχεις σε απαλότητα και χάρη·
λυγίζει αέρας τα τριαντάφυλλα του Μάη
και δεν κρατούν τα καλοκαίρια μας πολύ.

Άλλοτε καίει πολύ των ουρανών η φλόγα,
θαμπώνεται άλλοτε η ολόχρυση τους όψη·
τ' όμορφο κάποτε χάνει την ομορφιά του
απ' την πορεία της φύσης είτε από την τύχη.

Μα το δικό σου αιώνιο θέρος δε θα σβήσει,
της ομορφιάς την κατοχή δε θα τη χάσεις,
κι ο Χάρος δεν θα καυχηθεί πως μπήκες στη σκιά του·
θα λάμπεις πάντα εσύ μέσα σ' αιώνιους στίχους!

Όσο θα βλέπουν μάτια κι άνθρωποι αναπνέουν,
οι στίχοι αυτοί θα ζουν κι εσύ θα ζεις μαζί τους

Πώς βλέπουν οι έφηβοι τον Σαίξπηρ σήμερα

Κάθε χειμώνα σε διάφορες σκηνές της Αθήνας ανεβαίνουν έργα του Σαίξπηρ. Σε κάθε καλοκαιρινό φεστιβάλ υπάρχει σίγουρα κάποια τραγωδία ή κωμωδία του μεγάλου αυτού συγγραφέα. Όμως πως βλέπουν οι σημερινοί έφηβοι τον μεγάλο Άγγλο συγγραφέα;
Οι έφηβοι στις μέρες μας συνεχίζουν να διαβάζουν Σαίξπηρ γιατί είναι ρομαντικός και σήμερα δεν έχει χαθεί ο ρομαντισμός. Επιπλέον είναι κλασσικός και διαχρονικός.
Ακόμη, οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για τα ήθη και τα έθιμα εκείνης της εποχής καθώς και για το πως αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι τότε τα προβλήματά τους. Ο Σαίξπηρ μέσα από τα έργα του μας δίνει μια γενική εικόνα εκείνης της εποχής.
Ένας ακόμη λόγος που κάνει τον Σαίξπηρ επίκαιρο είναι ότι τα ίδια προβλήματα και τα ίδια ερωτήματα που βασανίζουν τους ανθρώπους εκείνη την εποχή συνεχίζουν να απασχολούν τους ανθρώπους και σήμερα.
Τελειώνοντας ο Σαίξπηρ μάλλον ήταν απαισιόδοξος συγγραφέας και αυτό γιατί στα περισσότερα από τα έργα του το τέλος είναι άσχημο.                            
    Γιακουμάκη Στέλλα,Βογιατζάκη Ελευθερία
Πρόσφατα αναρτήθηκε αυτή η άποψη των συνομηλίκων σας. Σχολιάστε τα λεγόμενά τους.