Από τα λογοτεχνικά ρεύματα στις τελείες-στἰγματα

Η τελεία θέτει ένα τέλος.Οι τελείες δημιουργούν τέλεια έργα τέχνης.Η τελειότητα δεν τελειώνει.Η ανθρώπινη τελείωση στην τέχνη.Τέλος σ΄αυτό το παιχνίδι λέξεων.

Θελήσαμε να δούμε κατά πόσο τα ρεύματα της λογοτεχνίας αντανακλώνται στη ζωγραφική. 

ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ.ΓΙΑΤΙ;

Μετά από μία περιήγηση βρήκαμε αυτό το άρθρο.Αυτό βοηθούσε πολύ την εργασία μας.Επιμέλεια εργασίας:Γεωργία, Δέσποινα, Σοφία το τρίδυμο του Α2.

 

Αποθέωση των χειρογράφων σε εποχές υπολογιστών

Έντυπη Έκδοση
www.enet.gr/?i=news.el.article&id=97573

Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

Σε μια εποχή κατά την οποία το χειρόγραφο πάει να εκλείψει, το περιοδικό «Η Λέξη» επαναφέρει στο προσκήνιο τη «χειροποίητη» γραφή. 

Στην έκθεση της Τεχνόπολης θα δείτε και άλλα μεγάλων μορφών της λογοτεχνίας μας (Παλαμάς, Παπαδιαμάντης, Τσίρκας, Σεφέρης, Εμπειρίκος) Γιορτάζοντας τα διακόσια τεύχη της έκδοσής του ετοίμασε έκθεση με διακόσια χειρόγραφα ποιητών, πεζογράφων, σκηνοθετών, ηθοποιών, συνθετών και εικαστικών καλλιτεχνών. Ολοι τους, μεγάλες μορφές, οι οποίες με το έργο τους σφράγισαν την εποχή τους και τη δική μας εξακολουθητικά. Ακόμη, συμμετέχουν νεότεροι και νεότατοι, που έχουν πάρει τη σκυτάλη και δοκιμάζουν να μιλήσουν στους καιρούς μας, με τα δικά τους μέσα και υλικά. Ενδεικτικά: Καβάφης, Παλαμάς, Παπαδιαμάντης, Ψυχάρης, Σκαρίμπας, Τσίρκας, Μαβίλης, Ουράνης, Παπατσώνης, Σεφέρης, Ελύτης, Εμπειρίκος, Εγγονόπουλος, Μινωτής, Τσαρούχης.
Η έκθεση με τον τίτλο «Scripta manent» θα εγκαινιαστεί από τον δήμαρχο Αθηναίων Νικήτα Κακλαμάνη αύριο, στις 8.30 μ.μ., στον χώρο «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων («Αίθουσα Αγγελος Σικελιανός», Πειραιώς 100 - Γκάζι). θα παραμείνει ανοιχτή ώς τις 14 του μήνα. Ομιλητές θα είναι ο συγγραφέας και κριτικός θεάτρου Κώστας Γεωργουσόπουλος και ο ποιητής και συνδιευθυντής του περιοδικού «Η Λέξη» Αντώνης Φωστιέρης.
«…μέσα από το κάθε πρωτότυπο και αυθεντικό ιδιόγραφο προβάλλει ένα ολοκληρωμένο περίγραμμα του νεότερου ελληνικού πολιτισμού, από τις αρχές του εικοστού αιώνα μέχρι σήμερα».
«… πρόκειται για μια σπάνια σύναξη σημαντικών ονομάτων και μια υπόμνηση του έργου που άφησαν ή συνεχίζουν να παράγουν».
 «Ο ιδιαίτερος γραφικός χαρακτήρας τού κάθε δημιουργού παραπέμπει στην ιδιαιτερότητα του ύφους και της προσωπικότητάς του, υπογραμμίζει την ατομικότητα και την ιδιοπροσωπία του».
«Το χειρόγραφο αντικαθίσταται όλο και περισσότερο από τη μηχανική γραφή του υπολογιστή, την τόσο άψογη, την τόσο απρόσωπη. Ισως σωστά να είχε πει ο Καβάφης: "Αυτή η ορθότης πιθανόν είναι η αιτία της μομφής"».

Στη συνέχεια υπάρχει το δικό μας συμπέρασμα. Αποτελεί μέρος μιας σύντομης παρουσίασης.

 

Μια κοπέλα σαν το τριαντάφυλλο παρουσιάζει τον Αχέροντα

«Αν ο θάνατος έρχεται πρόωρα, δηλώνω πως αυτό για μένα είναι ένα κέρδος. Όποιος ζει σαν κι εμένα ανάμεσα σε αναρίθμητα δεινά, πώς είναι δυνατόν να μην κερδίζει πεθαίνοντας;»

Δια στόματος  της ηρωίδας του Αντιγόνης

Σοφοκλής

Παραδοσιακή και μοντένα ποίηση

 Αυτό το υλικό ήταν αφετηρία για την ερευνητική εργασία στη Λογοτεχνία.

 

ΕΛΥΤΗΣ   ΒΟΤΣΑΛΟ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΝΕΡΑ (PEBBLE IN WATERS) –

Βότσαλο μέσα στα νερά του κοριτσιού η αποθυμιά Κύκλοι και πως ανοίγουνε και με τα σένα σμίγουνε ψηλά στη γλάστρα του βουνού χρυσό γεράνι τ' ουρανού Ήλιε μου και τρισήλιε μου ένα σου λόγο στείλε μου.

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΙΗΣΗ

Ανάσκαψα όλη τη γη να σε βρω.
Κοσκίνισα μες την καρδιά μου την έρημο· ήξερα
πως δίχως τον άνθρωπο δεν είναι πλήρες
του ήλιου το φως. Ενώ, τώρα, κοιτάζοντας
μές από τόση διαύγεια τον κόσμο,
μες από σένα - πλησιάζουν τα πράγματα,
γίνονται ευδιάκριτα, γίνονται διάφανα -
τώρα μπορώ
ν' αρθρώσω την τάξη του σ' ένα μου ποίημα.
Παίρνοντας μια σελίδα θα βάλω
σ' ευθείες το φως.

 Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ  Ο Τάφος
Άφκιαστο κι αστόλιστο του Χάρου δε σε δίνω.
Στάσου με τ' ανθόνερο την όψη σου να πλύνω.
Το χρυσό το χτένισμα με τα χρυσά τα χτένια,
πάρτε απ΄τη μανούλα σας μαλλάκια μεταξένια.
Μήπως και του Χάροντα καθώς θα σε κυττάξει,
του φανείς αχάιδευτο και σε παραπετάξει!
Στο ταξίδι που σε πάει ο μάυρος καβαλάρης,
κύτταξε απ' το χέρι του, τίποτε να μην πάρεις.
Κι αν διψάσεις μην το πιείς από τον κάτου κόσμο
το νερό της αρνησιάς, φτωχό κομμένο δυόσμο!
Μην το πιείς κι ολότελα κι αιώνια μας ξεχάσεις...
βάλε τα σημάδια σου το δρόμο να μη χάσεις,
κι όπως είσαι ανάλαφρο, μικρό σα χελιδόνι,
κι άρματα δε σου βροντάν παλικαριού στη ζώνη,
κύτταξε και γέλασε της νύχτας το σουλτάνο,
γλίστρησε σιγά - κρυφά και πέταξ' εδώ πάνω,
και στο σπίτι τ' άραχνο γυρνώντας, ω ακριβέ μας,
γίνε αεροφύσημα και γλυκοφίλησέ μας!
Ύστερ' από τη ζωή
Σαν πεθάνω, σαν το κερί θα σβήσω,
Θα πάω με τα στοιχεία, μηδέν, αχνός ;
Σαν πεθάνω, σαν το κερί θα σβήσω; Κανένας ουρανός,
Κανένας ουρανός δε θα με πάρει ;
Άδης κανείς δε θα με καταπιεί ;
Κανένας ουρανός δε θα με πάρει ; Του πόνου μου η πηγή
Θα χαθεί ; Δε θα γίνει γαλαξίας ;
Δε θα σύρει των άστρων το χορό ;
Θα χαθεί ; Δε θα γίνει γαλαξίας ; Ολάσπρο ή πορφυρό
Το άστρο της ανυπόταχτης αγάπης
Τη βαθιά μου ανυπόταχτη ψυχή,
Το άστρο της ανυπόταχτης αγάπης, Πως ! Δε θα τη δεχτεί ;

Θερινό Ηλιοστάσι, H΄                                         Σεφέρης Γιώργος 

T' άσπρο χαρτί σκληρός καθρέφτης  
επιστρέφει μόνο εκείνο που ήσουν.

T' άσπρο χαρτί μιλά με τη φωνή σου,
τη δική σου φωνή
όχι εκείνη που σ' αρέσει·
μουσική σου είναι η ζωή             
αυτή που σπατάλησες.
Mπορεί να την ξανακερδίσεις αν το θέλεις
αν καρφωθείς σε τούτο τ' αδιάφορο πράγμα
που σε ρίχνει πίσω
εκεί που ξεκίνησες.

Tαξίδεψες, είδες πολλά φεγγάρια πολλούς ήλιους
άγγιξες νεκρούς και ζωντανούς
ένιωσες τον πόνο του παλικαριού
και το βογκητό της γυναίκας
την πίκρα του άγουρου παιδιού -
ό,τι ένιωσες σωριάζεται ανυπόστατο
αν δεν εμπιστευτείς τούτο το κενό.
Ίσως να βρεις εκεί ό,τι νόμισες χαμένο·
τη βλάστηση της νιότης, το δίκαιο καταποντισμό της ηλικίας.

Zωή σου είναι ό,τι έδωσες
τούτο το κενό είναι ό,τι έδωσες
το άσπρο χαρτί.

Διονύσιος Σολωμός - Ἡ Εὐρυκόμη

 «Θάλασσα, πότε θέλ᾿ ἰδῶ τὴν ὄμορφη Εὐρυκόμη;
Πολὺς καιρὸς ἐπέρασε καὶ δὲν τὴν εἶδα ἀκόμη.
Πόσες φορὲς κοιτάζοντας ἀπὸ τὸ βράχο γέρνω
Καὶ τὸν ἀφρὸ τῆς θάλασσας γιὰ τὰ πανιά της παίρνω!
Φέρ᾿ τηνε, τέλος, φέρ᾿ τηνε». Αὐτὰ ὁ Θύρσης λέει,
Καὶ παίρνει ἀπὸ τὴ θάλασσα καὶ τὴ φιλεῖ καὶ κλαίει·
Καὶ δὲν ἠξέρει ὁ δύστυχος ὁποῦ φιλεῖ τὸ κῦμα
Ἐκεῖνο, ποὺ τῆς ἔδωσε καὶ θάνατο καὶ μνῆμα.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

1.Στον πίνακα που ακολουθεί να καταγράψετε  κοινές λέξεις στα ποιήματα:

ΕΛΥΤΗΣ	ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ	ΠΑΛΑΜΑΣ	ΣΕΦΕΡΗΣ	ΣΟΛΩΜΟΣ

2. Αναζητήστε πληροφορίες   για την εργογραφία τους δίνοντας έμφαση κυρίως στην τεχνική γραφής τους.

3.Ποια θέματα διαπραγματεύονται στα ποιήματά τους γενικότερα;Στα συγκεκριμένα ποια είναι η θεματολογία;

Λορέντζος Μαβίλης   ΛΗΘΗ
 Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε
την πίκρια της ζωής. Όντας βυθίσει
ο ήλιος και το σούρουπο ακολουθήσει,
μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και να ‘ναι.

Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε
στης λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση.
μα βούρκος το νεράκι θα μαυρίσει
α στάξει γι’ αυτές δάκρυ όθε αγαπάνε.

Κι αν πιουν θολό νερό ξαναθυμούνται,
διαβαίνοντας λιβάδια από ασφοδίλι,
πόνους παλιούς που μέσα τους κοιμούνται,–

Α δε μπορείς παρά να κλαις το δείλι,
τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν:
θέλουν–μα δε βολεί να λησμονήσουν. (Μάης 1896)

Το ποίημα αυτό είναι  ΣΟΝΕΤΟ.Το σονέτο είναι ένα ποιητικό είδος που ακολουθεί μία σταθερή στιχουργική. Μορφή. Εμφανίστηκε στην Ιταλία τον 13ο αι. και στη συνέχεια εξαπλώθηκε στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

1. Διατυπώστε τις παρατηρήσεις σας για την μορφή και την ομοιοκαταληξία του ποιήματος.

2.Ποιο είναι το θέμα και με ποια εκφραστικά μέσα το αποδίδει;

Νάσος Βαγενάς - Σκοτεινή μπαλάντα, γ’

Ὁ θάνατος ἦρθε ἕνα βῆμα πιό κοντά.

Μοῦ φαίνεται πώς δέν κρατάει δρεπάνι ἀλλά ἀπόχη.

Μά ἔχω πιά μάθει να σκέφτομαι σωστά

Στά ἐρωτήματα πού κανείς ἀπαντᾶ

Μ’ ἕνα ναί ἤ ἕνα ὄχι.

Θέλω νά πῶ, τό μέλλον χτυπάει στό ψαχνό

ἀλύπητα. Κι ἀνακαλύπτω

μέ θλίψη πώς ἔχω ἀρχίσει νά ξεχνῶ.

Πώς ὅλα σκεπάζονται μ’ ἕνα ἀχνό

σύννεφο, κι ὄχι μέ τή σκιά τῶν εὐκαλύπτων.

Νιώθω πώς λίγα πράγματα μποροῦν νά συμβοῦν,

κι ἄλλα, πολύ περισσότερα, πώς δέν θά γίνουν.

Μά ὅσα δέν γίνονται τώρα, βομβοῦν

στά σκονισμένα κοιλώματα τοῦ λοβοῦ

ὅπως οἱ σφῆκες στούς κάλυκες τῶν κρίνων.

Πάνσοφε, Μεγαλόθυμε, Άρχοντα τοῦ Φωτός,

χάρισέ μου ἕναν θάνατο ἀντρίκειο.

Τοῦτο μονάχα σοῦ ζητῶ,

ἐγώ πού ποτέ μου δέν δέχτηκα δοτό

πόστο ἤ ὀφφίκιο.

«Σκοτεινές μπαλάντες καί ἄλλα ποιήματα», 2001

1.Το θέμα αυτού του ποιήματος είναι ίδιο με το προηγούμενο. Ποιες διαφορές ως προς το ύφος, τα εκφραστικά μέσα και τη στιχουργική παρατηρείς; Να διατυπώσεις τις απόψεις σου σε ένα κείμενο περίπου 80 λέξεων το οποίο θα αναρτηθεί στο ιστολόγιο του σχολείου σου.

Tίτος Πατρίκιος - Ὀφειλή

Μέσα ἀπὸ τόσο θάνατο ποὺ ἔπεσε καὶ πέφτει,

πολέμους, ἐκτελέσεις, δίκες, θάνατο κι ἄλλο θάνατο ἀρρώστια, πείνα, τυχαία δυστυχήματα,

δολοφονίες ἀπὸ πληρωμένους ἐχθρῶν καὶ φίλων,

συστηματικὴ ὑπόσκαψη κι ἕτοιμες νεκρολογίες

εἶναι σὰ νὰ μοῦ χαρίστηκε ἡ ζωὴ ποὺ ζῶ.

Δῶρο τῆς τύχης, ἂν ὄχι κλοπὴ ἀπ’ τὴ ζωὴ τῶν ἄλλων,

γιατί ἡ σφαίρα ποὺ τῆς γλύτωσα δὲ χάθηκε

μὰ χτύπησε τὸ ἄλλο κορμὶ ποὺ βρέθηκε στὴ θέση μου.

Ἔτσι σὰ δῶρο ποὺ δὲν ἄξιζα μοῦ δόθηκε ἡ ζωὴ κι ὅσος καιρός μοῦ μένει σὰν οἱ νεκροὶ νὰῦ τὸν χάρισαν γιὰ νὰ τοὺς ἱστορήσω. 1957

1.Ποιον κοινωνικό προβληματισμό θέτει ο ποιητής; Ποιες πολιτικές – κοινωνικές συνθήκες  πιστεύεις ότι επικρατούν από αυτά που διατυπώνονται; 

ΡΟΜΑΝΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ!!!!

Έγραψα το όνομά σου στην άμμο και το έσβησε το κύμα
Το χάραξα στα δέντρα και το έσβησε ο χρόνος
Το έγραψα στο τζάμι και το πήρε η βροχή
Το έγραψα στα παπούτσια μου και ησύχασα.

Κάποιες στιγμές νομίζω πως είμαι μόνος στον κόσμο,
πως κανείς δεν με θέλει και θέλω να πεθάνω.
Και τότε εμφανίζεσαι εσύ.
Θεέ μου, γιατί όλα τα στραβά σε μένα;

Το πρωί δεν τρώω γιατί την σκέφτομαι,
Το μεσημέρι δεν τρώω γιατί την σκέφτομαι,
Το βράδυ δεν κοιμάμαι γιατί πεινάω.

Κοιτάζω τ' αστέρια και βλέπω εσένα,
κοιτάζω τον ήλιο και βλέπω εσένα
κοιτάζω το φεγγάρι και βλέπω εσένα,
Κάνεις λίγο στην άκρη σε παρακαλώ;

http://www.filaki.gr/jokes_fill.php?jokeID=4358

  Ο ποιητής διακωμωδεί τη ρομαντική ποίηση. Ποια σημεία θα άλλαζες και πως, για να γίνει ένα σοβαρό ποίημα;

Ο Σαίξπηρ εκτός από θεατρικός συγγραφέας θεωρείται ρομαντικός ποιητής. Ποια στοιχεία του ποιήματος αυτού  αποδεικνύουν την επιρροή του από το ρομαντισμό; 

William Shakespear Sonnet XVIII  

 Να σε συγκρίνω με μια μέρα θερινή;
Εσύ υπερέχεις σε απαλότητα και χάρη·
λυγίζει αέρας τα τριαντάφυλλα του Μάη
και δεν κρατούν τα καλοκαίρια μας πολύ.

Άλλοτε καίει πολύ των ουρανών η φλόγα,
θαμπώνεται άλλοτε η ολόχρυση τους όψη·
τ' όμορφο κάποτε χάνει την ομορφιά του
απ' την πορεία της φύσης είτε από την τύχη.

Μα το δικό σου αιώνιο θέρος δε θα σβήσει,
της ομορφιάς την κατοχή δε θα τη χάσεις,
κι ο Χάρος δεν θα καυχηθεί πως μπήκες στη σκιά του·
θα λάμπεις πάντα εσύ μέσα σ' αιώνιους στίχους!

Όσο θα βλέπουν μάτια κι άνθρωποι αναπνέουν,
οι στίχοι αυτοί θα ζουν κι εσύ θα ζεις μαζί τους

Πώς βλέπουν οι έφηβοι τον Σαίξπηρ σήμερα

Κάθε χειμώνα σε διάφορες σκηνές της Αθήνας ανεβαίνουν έργα του Σαίξπηρ. Σε κάθε καλοκαιρινό φεστιβάλ υπάρχει σίγουρα κάποια τραγωδία ή κωμωδία του μεγάλου αυτού συγγραφέα. Όμως πως βλέπουν οι σημερινοί έφηβοι τον μεγάλο Άγγλο συγγραφέα;
Οι έφηβοι στις μέρες μας συνεχίζουν να διαβάζουν Σαίξπηρ γιατί είναι ρομαντικός και σήμερα δεν έχει χαθεί ο ρομαντισμός. Επιπλέον είναι κλασσικός και διαχρονικός.
Ακόμη, οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για τα ήθη και τα έθιμα εκείνης της εποχής καθώς και για το πως αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι τότε τα προβλήματά τους. Ο Σαίξπηρ μέσα από τα έργα του μας δίνει μια γενική εικόνα εκείνης της εποχής.
Ένας ακόμη λόγος που κάνει τον Σαίξπηρ επίκαιρο είναι ότι τα ίδια προβλήματα και τα ίδια ερωτήματα που βασανίζουν τους ανθρώπους εκείνη την εποχή συνεχίζουν να απασχολούν τους ανθρώπους και σήμερα.
Τελειώνοντας ο Σαίξπηρ μάλλον ήταν απαισιόδοξος συγγραφέας και αυτό γιατί στα περισσότερα από τα έργα του το τέλος είναι άσχημο.                            

    Γιακουμάκη Στέλλα,Βογιατζάκη Ελευθερία

http://pyranxas.blogspot.com/2011/11/blog-post_16.html

Πρόσφατα αναρτήθηκε αυτή η άποψη των συνομηλίκων σας. Σχολιάστε τα λεγόμενά τους. 

Ο Ρούμπενς μπαίνει στην τάξη

Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΟΝ 17° ΑΙΩΝΑ.

Αν θέλουμε να έχουμε μια σαφή αντίληψη της περιόδου την οποία
πραγματευόμεθα θα πρέπει να αναφερθούμε και στις πολιτικές εξελίξεις της εποχής. Το κύριο χαρακτηριστικό είναι η ακμή της Ολλανδίας η ταυτόχρονη παρακμή της Ισπανίας αλλά και ο φοβερός τριακονταετής πόλεμος που δημιούργησε η θρησκευτική μεταρρύθμιση. Αποτέλεσμα αυτού του πολέμου ήταν η ουσιαστική κατάλυση της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και η ερήμωση της Γερμανίας. Παράλληλα παρατηρείται σοβαρή εξέλιξη στον τομέα των επιστημών. Οι,εμπειρικές ιδέες του Φράνσις Μπέικον φαίνεται να κατακτούν τις φυσικές επιστήμες ενώ ταυτοχρόνως οι ιδέες του Ρενέ Ντεκάρτ προσανατολίζουν τη φιλοσοφία προς το (σκεπτόμενο) υποκείμενο, απομακρύνοντας την από τον Αριστοτελικό - Πλατωνικό εναγκαλισμό.
Την ίδια εποχή η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία, προσπαθώντας να προωθήσει την αντιμεταρρύθμιση, θα μετατρέψει τη Ρώμη σε καλλιτεχνικό κέντρο. Τέλος αξίζει να θυμόμαστε ότι ο 17ος αιώνας είναι ο αιώνας της ακμής της Γαλλικής μοναρχίας με πολύ σοβαρές επιπτώσεις για την τέχνη . 

  Ο  Ρούμπενς γόνος αριστοκρατικής οικογένειας της Αμβέρσας, ταξίδεψε στα 1600 στην Ιταλία όπου και έμεινε για έξι χρόνια Επιστρέφοντας στην Αμβέρσα έγινε επίσημος ζωγράφος του παλατιού και η φήμη του εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ο ζωγράφος διέθετε εργαστήριο με πάρα πολλούς μαθητές- βοηθούς. Τις περισσότερες φορές ανέθετε την εκτέλεση των έργων στους μαθητές του (τους οποίους είχε διδάξει την τεχνοτροπία του) γιά την εκτέλεση των παραγγελιών. Ο ίδιος επενέβαινε μόνο στο τέλος προκειμένου να διορθώσει ή να προσθέσει ότι νόμιζε. Ο Ρούμπενς έφτασε στην Ιταλία κουβαλώντας την Φλαμανδική παράδοση των Βαν Αυκ, Βαν ντερ Βέυντεν, Πήτερ Μπρέγκελ. Χαρακτηριστικό αυτής της σχολής ήταν η αγάπη προς τη φυσική αναπαράσταση ακόμα και αν αυτή στρέφεται κατά των κανόνων της ομορφιάς. Έτσι λοιπόν δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να αφομοιώσει τις νατουραλιστικές ιδέες του Καραβάτζιο. Εκτός αυτού, ο ζωγράφος κουβάλησε μαζί του από την Ιταλία την προτίμηση για μεγάλα (σε μέγεθος) έργα. Είχε μάθει επίσης πώς να χρησιμοποιεί το φως και τα χρώματα προκειμένου να κάνει τις εντυπώσεις εντονότερες.

Μάνα κουράγιο,ένα έργο επίκαιρο

Οι εγκυκλοπαίδειες πάντα αποτελούσαν πηγή  και θησαυρό γνώσεων.Εμείς κάτι άλλο ψάχναμε αλλά φτάσαμε σε κάτι που κυριλεκτικά μας καθήλωσε. Μετά τα υπόλοιπα ακολούθησαν πολύ απλά ως λογική συνέχεια.

Εν αρχή η φωτο :

 

berliner-schauspielschule.de

Μετά οι σκέψεις μας :

 

Στο διαδίκτυο βρήκαμε την υπόθεση που δεν την ξέραμε :

www.dias.ac.cy/scholeia

Υπόθεση, κριτική αποτίμηση και επικαιρότητα του έργου

Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ γράφει το αντιπολεμικό αυτό αριστούργημα στο διάστημα του μεσοπολέμου, εκφράζοντας μια κραυγή αγωνίας για τον επερχόμενο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η Άννα Φίρλιγκ, γνωστή με το όνομα Μάνα Κουράγιο, κεντρικός χαρακτήρας του έργου, δεν είναι μια συνηθισμένη ηρωίδα. Πρόκειται για μια γυρολόγισσα που με τον αραμπά της, μαζί και τα τρία παιδιά της, περιφέρεται στα πεδία των μαχών της ρημαγμένης Ευρώπης. Πουλάει τρόφιμα, ποτά και βασικές προμήθειες στα αντίπαλα στρατόπεδα, για να επιβιώσει και να προστατεύσει τα παιδιά της. Αυτή η πλευρά της, προκαλεί τη συμπάθειά μας. Ο  συγγραφέας όμως δε μας θέλει να αγνοήσουμε την άλλη της πλευρά. Η Μάνα Κουράγιο μιλά για τον πόλεμο σαν να ήταν ευλογία και επιβιώνει σαν επιχειρηματίας, εκμεταλλευόμενη τον πόλεμο. Με το δικό της τρόπο, κάνει δηλαδή, εκείνο που κάνουν οι στρατοί: επιβιώνουν σε βάρος των άλλων.

Η Μάνα Κουράγιο τριγυρνά από χώρα σε χώρα ακολουθώντας στρατιωτικά τάγματα στην περίοδο του 30ετούς πολέμου (1618-1648). Δεν είναι με το μέρος κανενός παρά μόνο με το μέρος του εμπορικού κέρδους. Ο πόλεμος γι’ αυτήν είναι μια ευκαιρία να αγοράζει φθηνά και να πουλά ακριβά.

Το μήνυμα είναι απλό και σαφές. Ο πόλεμος είναι μια μηχανή που συνθλίβει τους πάντες εκτός από εκείνους που βρίσκονται στην κορυφή. Η Μάνα Κουράγιο όπως κάθε μάνα, προσπαθεί να προφυλάξει τα παιδιά της από τα δεινά του πολέμου και κάνει το παν για να εμποδίσει τη στρατολόγηση των γιων της. Από την άλλη όμως, η ίδια και η οικογένειά της ζουν από αυτόν τον πόλεμο! Από την αρχή κιόλας του έργου ένας λοχίας θα την προειδοποιήσει πως, «αν θέλεις από τον πόλεμο να ζήσεις, τον οβολό σου μην του τόνε στερήσεις».  

Και τέλος στο youtube είχαμε μία ευκαιρία που δεν θα είχαμε ξανά-μάλλον δε θα είχαμε.

Matisse TheDessert.Harmony in Red (The Red Room)

Από τα ρεύματα της ποίησης στα ρεύματα της ζωγραφικής.Εντοπίσαμε και σας παρουσιάζουμε...
  Ματίς αποφάσισε να απαλλάξει τη ζωγραφική του από αυτό που είχε πλέον αρχίσει να αποκαλεί «η τυραννία του πουαντιλισμού». Οι μικρές κουκίδες αντικαταστάθηκαν με ζωηρές πινελιές, μια συναισθηματική επίδειξη συμπληρωματικών χρωμάτων: κόκκινα και πράσινα, πορτοκαλιά και μπλε, κίτρινα και μοβ. Το φθινόπωρο του 1905, μαζί με άλλους ζωγράφους που πειραματίζονταν με το έντονο χρώμα, ο Ματίς εξέθεσε έργα του στο ξακουστό πια Salon d' Automne. Ο παριζιάνος κριτικός Λουί Βοσέλ είδε την έκθεση και αποκάλεσε τους καλλιτέχνες «fauves» («αγρίμια»). Ετσι γεννήθηκε ο φωβισμός, ο πρώτος μεγάλος -ισμός του 20ού αιώνα. Πολύ σύντομα η οικονομική κατάσταση του Ματίς άλλαξε. Η οικογένεια Στάιν άρχισε να συλλέγει έργα του. Το 1908 ο Ματίς έκανε εκθέσεις στη Νέα Υόρκη, στη Μόσχα και στο Βερολίνο. Ο φωβισμός διέθετε πολύ λίγη πειθαρχία ως κίνημα για να διαρκέσει πάρα πολύ. Αν όμως «φωβισμός» σημαίνει πάθος για το καθαρό, λαμπερό χρώμα, τότε ο Ματίς παρέμεινε φωβιστής για όλη του τη ζωή. Εκείνη την περίοδο φιλοτέχνησε ίσως τα πιο διάσημα έργα του, τη «Χαρά της ζωής» (1908) και το «Κόκκινο εργαστήριο» (1915).

 Στο σύνδεσμο που σας δίνετε βρήκαμε και σας προτείνουμε να προσφέρετε στον εαυτό σας μία αισθητική απόλαυση σε μία εποχή που όλα είναι τόσο διαφορετικά.Περίπου τρία λεπτά διαρκεί το ταξίδι στον κόσμο του καλλιτέχνη.

http://www.youtube.com/watch?v=5m-B_15icZA

Το Α2 παρουσιάζει τα ρεύματα...

 

Στράτος Δουκάκης

ΔΙΛΗΜΜΑ

Που να σταθώ για ν' αγναντέψω, τη ζωή μου;
αυτή την άγνωστη!
Πως να στερήσω το πέταγμα στη φαντασία μου;
αυτή την ατέλειωτη!
Με τι να χορτάσω, την απορία μου;
αυτή την αχόρταγη!
Κι όμως αρνηθήκαν να μας πουν
την Α λ ή θ ε ι α
για να τρομάζουμε!
Κάθε φορά στο αντίκρυσμά της
(μας συνεπήρε κι η άγνοια!)
Και τώρα σε τι να πιστέψουμε.
Στην Α λ ή θ ε ι α
ή στο «καθιερωμένο;» (1974)

 

 Βρήκαμε στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα:

ρεύμα [révma] Ο48 : 1.κίνηση μάζας υγρού ή αερίου προς ορισμένη κατεύθυνση: ~ αέρος· (πρβ. αέρας, άνεμος). Ψυχρό / θερμό ~. Ορμητικό / ισχυρό ~. Tον παρέσυρε το ~ του ποταμού. Θαλάσσια ρεύματα. || (ειδικότ.) μόλις αισθητό ρεύμα αέρα (π.χ. στο άνοιγμα κλειστού χώρου): Άνοι ξε το παράθυρο να κάνει λίγο ~. Mην κάθεσαι με την πλάτη στο ~· θα κρυώσεις. 2. (ηλεκτρικό) ~, η ροή ηλεκτρονίων σε αγωγό. Εναλλασσόμε νο / συνεχές (ηλεκτρικό) ~. || ηλεκτρική ενέργεια: Tον χτύπησε το ~, έπα θε ηλεκτροπληξία. Ο λογαριασμός του ρεύματος, το οφειλόμενο ποσό για κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας. || η παροχή ηλεκτρικής ενέργειας σε οίκημα: Tου ΄κοψαν το ~. || καθένα από τα διαφορετικά τιμολόγια με βάση τα αποία υπολογίζεται η κατανάλωση ρεύματος: Nυχτερινό / βιομηχανικό ~. 3. η ροή οχημάτων που κινούνται σε δρόμο. || (επέκτ.) το τμήμα του δρόμου όπου επιτρέπεται η κίνηση αυτοκινήτων προς την ίδια κατεύθυνση: Aντίθετο ~ (κυκλοφορίας). Ο οδηγός έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου και πέρασε στο αντίθετο ~. 4α. ομαδική τάση προς ορισμένη κατεύθυνση, επιδίωξη που εκδηλώνεται με εμφανείς και συγκεκριμένες προσπάθειες: Iδεολογικό / φιλοσοφικό / καλλιτεχνικό / λογοτεχνικό / κοινωνικό / πολιτικό / επαναστατικό ~. ~ ιδεών. Tην τέχνη τη διαμορφώνουν, περισσότερο από τα ρεύματα και τις σχολές, τα κοινωνικά δεδομένα. β. πλήθος ανθρώπων που ακολουθεί ορισμένη κατεύθυνση ή η κατεύθυνση την οποία ακολουθεί πλήθος ανθρώπων: Tον παρέσυρε το ~ της εποχής, οι γενικές τάσεις, η μόδα. (έκφρ.) έχει ~, τον ακολουθούν πολλοί οπαδοί, προσελκύει πλήθος οπαδούς. γ. ομαδική κίνηση ή μετακίνηση ανθρώπων: ~ διαδηλωτών. ~ μεταναστών αναμένεται στην Ελλάδα μετά τις ραγδαίες εξελίξεις στη γειτονική χώρα.

[λόγ.: 1: αρχ. ῥεῦμα· 2-4: σημδ. γαλλ. courant] 

Επιλέγουμε αυτό που θα αποτελέσει τη δική μας αναζήτηση. Ψάχνουμε για ρεύματα στην ποίηση στα πλαίσια της ερευνητικής εργασίας.Είδαμε και πίνακες που αντανακλούν την ίδια τεχνοτροπία. Δουλέψαμε και στους υπολογιστές και στη Βιβλιοθήκη του σχολείου.Με απλά ελληνικά καταγράφουμε και σας παρουσιάζουμε.

Και μετά από τη λογοτεχνική ανάλυση δίνουμε μια ευκαιρία για ένα άκουσμα που έχει μέσα τη λέξη ρεύμα!

Ο Κριτίας και οι άλλοι

Δεν αρκεί να επαινείτε μόνο τους ενάρετους, πρέπει και να τους μιμείσθε 

Ισοκράτης

εικόνα από mathitikokietsi.blogspot.com 

Στα πλαίσια της διδασκαλίας των αρχαίων,και συγκεκριμένα στο Βιβλίο 2.Κεφ.3 & 50-56, μελετώντας την παρωδία της δίκης του Θηραμένη δόθηκε άσκηση για  το σπίτι. Δεν σας λέμε κάτι πρωτότυπο!Σε όλη την επικράτει ατο ίδιο γίνεται! Αλλά εμείς εντυπωσιάστήκαμε από την απάντηση  που έχει όλες τις αρετές μιας σωστά δομημένης απάντησης.
Δημιουργός και συγγραφεύς η Ευαγγελία από το Α1.

Η ποιήτρια που επανέρχεται με έργο

Τα ποιήματα που ακολουθούν μάλλον είναι συμβουλές μιας έφηβης που θέλει να μοιραστεί την εμπειρία της.Μοιάζει με ημερολόγιο, καταγραφή στιγμιότυπων μιας ζωής που περνάει σαν ταινία μικρού μήκους σε κάποιο γεωγραφικό σημείο...Πόσο όμοια συναισθήμτα , πόσο κοινή η εμπειρία! Συνοδεύουμε το κείμενο με αποτυπώματα από... θρανίο.

Η ναυτοσύνη από τα πανάρχαια χρόνια

Θέλετε να γνωρίσετε τον Σωκράτη;

Επιλογή στοιχείων από την Μελίς (Α1). Είναι τόσα όσα χρειάζονται,  για να μην λησμονούμε λαμπρές προσωπικότητες.

Πέτρα με ψυχή

Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας   
Οδ. Ελύτης, Η Μαρίνα Των Βράχων

  

Κι ο ποιητής αργοπορεί κοιτάζοντας τις πέτρες κι αναρωτιέται

υπάρχουν άραγε                                                             

Γ. Σεφέρης,Ο βασιλιάς της Ασίνης

Πὲς «πέτρα»,
ποὺ εἶναι ἄσπαστη λέξη.

Κική Δημουλά, Η περιφραστική πέτρα

Μέχρι που κι η πέτρα να φωνάξει

Κι ο τοίχος να αναπνεύσει

                              Σαν το στήθος.

(Οκτάβιο Παζ, Η πέτρα του ήλιου κι άλλα ποιήματα, εκδ. Ίκαρος)

χαρτογραφούσες τον πηλό αυτόν το δαίμονα
τη φτερούγα μέσα σου που έτρεμε κ’ εμίλειε
λέγοντας πέτρα περπατώντας θάματα
φωνάζοντας: σώστε το παράλογο

Έκτωρ Κακναβάτος, Λέγοντας πέτρες

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ " ΑΝΤΙΓΟΝΗ"" Β΄ΛΥΚΕΙΟΥ

• Κρέων , βασιλεύς των Θηβών και θείος της Αντιγόνης
• τύpρανος
• πιστεύει ότι μόνο οι νόμοι του έχουν πέραση
• θέτει τα συμφέροντά του υπεράνω των πάντων
• ασυνεννόητος

από την Πάροδο κι ύστερα, ως το τέλος του έργου, ο Κρέων πολύ σπάνια βρίσκεται «εκτός σκηνής».

είναι χαρακτη­ριστικό ότι τα χορικά της Ἀντιγόνης έχουν με αυτόν μια συνάφεια.

 

Τάκης Βουλαλάς (Φύλαξ), Νίκος Τζόγιας (Κρέων).

ΣΧΟΛΙΑ : Πιστεύω λοιπόν ότι η "Αντιγόνη", η τραγωδία του Σοφοκλή, είναι ψευδώνυμη: θα έπρεπε να ονομάζεται "Κρέων". Ο πρωταγωνιστής δεν είναι η Αντιγόνη αλλά ο Κρέων. Στο έργο, στην πραγματικότητα, δεν παρουσιάζεται μόνο το προσωπικό δράμα μιας πριγκιποπούλας και η αντίθεσή της σε μια απόφαση της εξουσίας, αλλά οι συνέπειες της άσκησης της εξουσίας στον φορέα και εκτελεστή της. Ακόμα πάντως και ως προς την ποσότητα του κειμένου που επιμερίζεται στον κάθε ηθοποιό, αν εξετάσει κάποιος τα πράγματα, θα συμφωνήσει με την θέση αυτή. Ο Κρέων είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής!

Ο Κρέων όμως; Αναλαμβάνει την εξουσία χωρίς να τα επιδιώξει. Δεν έκανε πραξικόπημα ούτε συνωμότησε για τον φόνο του προκατόχου του. Ανέλαβε την εξουσία με τους καλύτερους οιωνούς και με την αποδοχή της πόλης. Τον εξουσιοδότησαν για τα πάντα απολύτως!
Εξετάζοντας την εξέλιξη της ζωής των προκατόχων του που έγιναν πιόνια των θεών και των βίτσιων τους, αποφασίζει να δημιουργήσει νέους θεσμούς ενοποιητικούς της πόλεως. Τέτοιος είναι ο θεσμός του να μένει άθαφτος ο νεκρός εκείνου που στράφηκε εναντίον της πόλεως με σκοπό την καταστροφή της.

Μετά τη φορτισμένη συνομιλία τους τελειώνει ο πρόλογος και η ακολουθεί η πάροδος του Χορού, που αποτελείται από γέροντες της Θήβας. Η πάροδος δημιουργεί έντονη αντίθεση, αφού εξυμνεί με θριαμβευτικό τόνο τη νίκη εναντίον των εχθρών. Το κλίμα ευφροσύνης συνεχίζεται και στο πρώτο επεισόδιο, που παρουσιάζει τον Κρέοντα να ανακοινώνει την απόφασή του για τη μεταχείριση του Πολυνείκη και να εκθέτει τις αρχές της διακυβέρνησής του.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ  

Στίχοι 280-331

ΚΡ: Πάψε, προτού με γεμίσεις θυμό με τα λόγια σου, μήπως αποδειχτείς άμυαλος αν και είσαι γέρος. Γιατί λες πράγματα ανυπόφορα, όταν υποστηρίζεις ότι οι θεοί προνοούν γι’ αυτόν τον νεκρό. Ποίο από τα δύο, επειδή τον τιμούσαν σαν ευεργέτη έθαπταν αυτόν, ο οποίος ήθελε αν κάψει τους περίστυλους ναούς και τα αφιερώματά ( τους) και τη γη εκείνων να ερημώσει και να καταλύσει τους νόμους; Ή μήπως βλέπεις οι θεοί να τιμωρούν τους κακούς; Δεν είναι δυνατό. Αλλά κάποιοι άντρες μέσα στην πόλη από την πρώτη στιγμή της βασιλείας μου που με δυσκολία υπέφεραν τη διαταγή μου , σιγομουρμούριζαν εναντίον μου κρυφά κουνώντας το κεφάλι , ούτε έβαζαν κάτω από τον ζυγό υπάκουα τον τράχηλο, ώστε να πειθαρχήσουν σ’ εμένα. Από αυτούς εδώ (τους πολίτες) γνωρίζω πολύ καλά ότι παρασυρμένοι αυτοί με χρήματα έκαναν αυτά εδώ. Γιατί καμιά συνήθεια ανάμεσα στους ανθρώπους δεν βλάστησε άλλη τόσο κακή σαν το χρήμα. Αυτό και πόλεις κυριεύει, αυτό και ξεσπιτώνει άντρες , αυτό και καθοδηγεί και διαστρέφει τις δίκαιες γνώμες των ανθρώπων, ώστε να στρέφονται σε αισχρές πράξεις. Δείχνει δε στους ανθρώπους να κάνουν πανουργίες και να γνωρίζουν κάθε ανόσιο έργο. Όσοι όμως πληρώθηκαν και έκαναν αυτά εδώ, αργά ή γρήγορα πέτυχαν ώστε να τιμωρηθούν. Αν βέβαια τιμώ και σέβομαι τον Δία, καλά κατάλαβέ το με όρκο σου το λέω, αν δεν βρείτε και παρουσιάσετε μπροστά στα μάτια μου (τον δράστη) αυτής της ταφής, δεν θα είναι αρκετός για ’σας παρά μόνο ο θάνατος , πριν ζωντανοί στην κρεμάλα φανερώσετε αυτήν εδώ την παρανομία. Αφού μάθετε από πού πρέπει να ζητάτε το κέρδος από δω και πέρα, από ’κει να το αρπάζετε , για να αντιληφθείτε ότι δεν πρέπει να αγαπάτε να κερδίζεται από παντού. Γιατί μπορεί να δεις από τα παράνομα κέρδη τους περισσότερους να καταστρέφονται, παρά να έχουν σωθεί.

ΦΥ: Θα μου επιτρέψεις να πω κάτι ή να φύγω χωρία να πω τίποτα αφού κάνω μεταβολή;

ΚΡ: Δεν καταλαβαίνεις ότι και τώρα λες ενοχλητικά;

ΦΥ: Στ’ αυτιά ή στην ψυχή ενοχλείσαι;

ΚΡ: Τι λοιπόν κανονίζεις πού είναι η λύπη μου;

ΦΥ: Αυτός ο οποίος το έκανε ταράζει την ψυχή σου , εγώ μόνο τα αυτιά σου.

ΚΡ: Αλίμονο πόσο φαίνεται ότι γεννήθηκες φλύαρος.

ΦΥ: Σε καμιά περίπτωση δεν έχω κάνει αυτή την πράξη.

ΚΡ: Και μάλιστα αφού πούλησες βέβαια την ψυχή σου για χρήματα.

ΦΥ: Αλίμονο! Αλήθεια είναι φοβερό να σχηματίζει λανθασμένες αντιλήψεις εκείνος που παίρνει αποφάσεις.

ΚΡ: Κάνε τον έξυπνο τώρα με τη λέξη δόξα. Εάν δε μου αποκαλύψετε αυτούς οι οποίοι έκαναν αυτά, θα ομολογήσετε ότι τα ανέντιμα κέρδη φέρνουν συμφορές.

ΦΥ: Μακάρι και κάτι περισσότερο να βρεθεί ( ο δράστης).Εάν όμως πιαστεί ή όχι, γιατί αυτό θα το κρίνει η τύχη, με κανένα τρόπο δε θα με δεις να ξανάρθω εδώ. Γιατί και τώρα επειδή σώθηκα , χωρίς να το ελπίζω και να το περιμένω, χρωστώ στους θεούς μεγάλη ευγνωμοσύνη.

Τραγωδία. «Αντιγόνη» του Σοφοκλή. Το υπέροχο περιβάλλον του θεάτρου ...sepik.net

  

Στίχοι 441-525

ΚΡ. Σ’  εσένα, σ’ εσένα μιλάω, που σκύβεις το κεφάλι (κάτω) στο έδαφος, ομολογείς ή αρνείσαι ότι έκανες αυτά εδώ;

ΑΝ. Και ομολογώ ότι (τα) έκανα και δεν αρνούμαι ότι (τα) έκανα.

ΚΡ. Εσύ μπορείς να πας όπου θέλεις απαλλαγμένος από την βαριά κατηγορία. Και     ’ συ πες μου, όχι με πολυλογία , αλλά με συντομία, γνώριζες ‘ότι είχε διακηρυχθεί να μην τα κάνεις αυτά;

ΑΝ. Το ήξερα. Πώς ήταν δυνατόν να μην το ξέρω; Ήταν σε όλους γνωστά.

ΚΡ. Και είχες λοιπόν το θράσος να παραβείς αυτούς εδώ τους νόμους;

ΑΝ. Ναι, γιατί δεν ήταν ο Δίας αυτός που είχε διακηρύξει σ’ εμένα αυτά, ούτε η θεία Δίκη που κατοικεί μαζί με τους θεούς του κάτω κόσμου όρισε τέτοιους νόμους μέσα στους ανθρώπους. Ούτε μπορούσα να φανταστώ ότι τα δικά σου κηρύγματα έχουν τόση δύναμη, ώστε να μπορείς (εσύ), αν και ( είσαι) θνητός, να ξεπεράσεις τους άγραφους και απαρασάλευτους νόμους των θεών. Γιατί δεν υπάρχουν αυτά σήμερα βέβαια και χτες , αλλά έχουν αιώνια ισχύ, και κανείς δε γνωρίζει από πότε εμφανίστηκαν. Κι ούτε μπορούσα εγώ, επειδή φοβήθηκα την αλαζονεία κανενός ανθρώπου, να παραβώ αυτά, και γι’ αυτό να βρώ τιμωρία μπροστά στους θεούς. Γιατί ήξερα πολύ καλά πως θα πεθάνω, πώς όχι; Κι αν  ακόμα εσύ δεν είχες βγάλει τη διαταγή (σου). Αν όμως θα πεθάνω πριν από το μοιραίο χρόνο κέρδος εγώ αυτό το θεωρώ. Γιατί όποιος ζει μέσα σε μεγάλη δυστυχία, όπως εγώ, πώς δεν έχει αυτός κέρδος όταν πεθάνει; Έτσι και για ’μένα τουλάχιστον, να έχω αυτή τη μοίρα δε με λυπεί καθόλου. Αλλά αν ανεχόμουν το πτώμα του αδελφού από την ίδια μάνα να μένει άταφο μετά τον θάνατό του, για ’ κείνα θα λυπόμουν , για τούτα εδώ όμως, δε λυπάμαι. Αν όμως τώρα σου φαίνομαι ότι τυχαίνει να κάνω ανοησίες, ίσως από έναν ανόητο θεωρούμαι ανόητη.

ΧΟ. Ο χαρακτήρας της κόρης φαίνεται ότι είναι σκληρός, από σκληρό πατέρα και δε γνωρίζει να υποχωρεί (μπροστά) στις συμφορές.

ΚΡ. Μάθε όμως ότι τα πιο αλύγιστα φρονήματα ταπεινώνονται πολλές φορές και μπορείς να δεις το πιο σκληρό σίδηρο, πυρακτωμένο και άκαμπτο, ραγίζει και σπάει τις πιο πολλές φορές. Και ξέρω ότι τα αγριεμένα άλογα δαμάζονται με μικρό χαλινάρι. Γιατί δεν επιτρέπεται να υπερηφανεύεται ( εκείνος) ο οποίος είναι δούλος των άλλων. Αυτή ήξερε καλά να αυθαδιάζει τότε, όταν παρέβαινε τους νόμους που έχουν θεσπιστεί. Αυτό δε ( είναι) δεύτερη αυθάδεια, αφού έκανε ό,τι έκανε, να καυχιέται γι’ αυτά και να χλευάζει. Αλήθεια τώρα εγώ δεν είμαι άντρας , αυτή θα είναι άντρας , αν η νίκη αυτή εξακολουθεί να μένει χωρίς τιμωρία. Όμως, ας είναι της αδερφής μου κόρη, ας είναι ο πιο κοντινός μου συγγενής απ’ όλη μας την συγγένεια, που προστατεύει ο Έρκειος Δίας, η ίδια αυτή και η αδερφή της δεν θα ξεφύγουν από τον πιο άσχημο θάνατο. Γιατί και εκείνη λοιπόν κατηγορώ εξίσου , ότι δηλαδή σκέφτηκε και σχεδίασε αυτή την ταφή. Φωνάξτε κι αυτήν. Γιατί πριν λίγο την είδα μέσα μαινόμενη και να μην έχει το λογικό της. Συνήθως η ψυχή αυτών που μηχανεύονται άσχημες πράξεις στο σκοτάδι προδίδεται ως ένοχη. Δε χωνεύω όμως όταν συλληφθεί κάποιος την ώρα που κάνει τι κακό, ύστερα να θέλει να παρουσιάσει αυτό ως ωραίο.

ΑΝ. Θέλεις τίποτα μεγαλύτερο από το να με συλλάβεις και να με θανατώσεις;

ΚΡ. Εγώ τουλάχιστον  τίποτα, αφού έχω αυτό τα έχω όλα.

ΑΝ. Γιατί λοιπόν αργείς ( να με θανατώσεις;). Γιατί κανένας από τους δικούς σου λόγους δε μου είναι ευχάριστος, και μακάρι ποτέ να μη μου είναι ευχάριστος,   το ίδιο   

και σ’ εσένα τα δικά μου λόγια, είναι φυσικό να σου είναι δυσάρεστα. Κι  όμως από πού θα κέρδιζα δόξα λαμπρότερη παρά θάβοντας τον αδερφό μου; Όλοι αυτοί θα ομολογούσαν ότι αυτό τους αρέσει, αν ο φόβος δεν τους έκλεινε το στόμα. Αλλά ο τύραννος εκτός από τα άλλα πλεονεκτήματα που έχει, μπορεί ακόμα και να κάνει και να λέει ό,τι θέλει.  

ΚΡ: Εσύ μόνη από αυτούς εδώ τους Καδμείους βλέπεις αυτό ( έτσι)

ΑΝ: Και αυτοί το βλέπουν , όμως για χάρη σου κλείνουν το στόμα.

ΚΡ: Εσύ δεν ντρέπεσαι επειδή σκέφτεσαι διαφορετικά από αυτούς εδώ;

ΑΝ: (Δεν ντρέπομαι) γιατί δεν είναι ντροπή να τιμάς τους αδελφούς (από τα ίδια σπλάχνα).

ΚΡ:  Δεν ήταν λοιπόν αδελφός από το ίδιο αίμα και αυτός που σκοτώθηκε απέναντι ακριβώς;

ΑΝ: Από το ίδιο αίμα ήταν από μια μάνα και από τον ίδιο πατέρα.

ΚΡ: Πώς λοιπόν προσφέρεις τιμές (στον Πολυνείκη) , που είναι ασέβεια για ' κείνον;

ΑΝ: Δε θα συμφωνήσει με αυτά ο νεκρός που έχει σκοτωθεί.

ΚΡ: ( Θα συμφωνήσει με αυτά) βέβαια, αν τον τιμάς εξίσου με τον ασεβή.

ΑΝ: ( Τον τιμώ) γιατί διόλου δεν χάθηκε σαν δούλος , αλλά σαν αδελφός.

ΚΡ: Προσπαθώντας βέβαια να καταστρέψει αυτήν εδώ τη χώρα , ενώ ο άλλος (χάθηκε) αφού υπερασπίστηκε ( αυτήν εδώ τη χώρα)

ΑΝ: Όμως ο Άδης βέβαια επιθυμεί του νόμους ίσους.

ΚΡ: Αλλά ο ενάρετος δεν είναι ίδιος με τον κακό ώστε να λάβει την ίδια τιμή.

ΑΝ: Ποιος ξέρει αν αυτά είναι καθαρά στον κάτω κόσμο;

ΚΡ: Λοιπόν αλήθεια ο εχθρός ποτέ δεν είναι φίλος, ακόμα κι όταν πεθαίνει.

ΑΝ: Δε γεννήθηκα λοιπόν για να συμμερίζομαι το μίσος , αλλά την αγάπη.

ΚΡ: Αν πρέπει λοιπόν να αγαπάς, αγάπα εκείνους όταν πας στον κάτω κόσμο , όσο όμως εγώ ζω, Δε θα κυβερνήσει γυναίκα.