Μία εργασία από το Β2

Στίχος 465-466: Oύτος έμοιγε τούδε του μόρου τυχείν παρ ούδεν άλγος

Μετάφραση: Έτσι και για μένα τουλάχιστον, να έχω αυτή τη μοίρα δε με λυπεί καθόλου.

Σχόλια: Στη ζωή της Αντιγόνης  αυτό που έπρεπε ως εθιμικό δίκαιο (δηλαδή από χρέος) το έκανε επειδή πιστεύει ότι ο νόμος των θεών είναι πιο ισχυρόςα πό τον νόμο ενός τυράννου. Αυτή η μοίρα δε την στεναχωρεί καθόλου επειδή στη ζωή τα αγαπημένα πρόσωπα  πέθαναν, μόνο είχε μείνει η αδερφή της που δεν είχαν μια κοινή γνώμη για την συμφορά που είχε βρει και έτσι έμεινε μόνη της μέσα σε μια μεγάλη μοναξιά. Ενώ στην άλλη ζωή την περιμένουν οι αγαπημένοι οικογένειά της.

Η μπαλάντα του Ούρι    Νίκος Γκάτσος

Μία άλλη φωνή πιο σύγχρονη για το ίδιο θέμα. Μήπως το σιγοτραγουδήσαμε όλοι μας κάποια στιγμή;

 

Ουρανέ όχι δε θα πω το ναι,  ουρανέ φίλε μακρινέ.
Πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή πώς να δεχτώ μάνα μου είναι η γη.
Πώς ν' αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό αχ ουρανέ πόνε μακρινέ.
Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό το γαλανό

κι ακούω μια φωνή καμπάνα γιορτινή να με παρακινεί.
Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί  εκεί εκεί

που χτίζουνε φωλιά αλλόκοτα πουλιά στου ήλιου τα σκαλιά.
Πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή  πώς να δεχτώ μάνα μου είναι η γη.
Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό το γαλανό

κι ακούω μια φωνή τρελή σα χάδι κι απειλή κοντά της να με καλεί.
Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί εκεί εκεί

μου τάζει ωκεανούς κομήτες μακρινούς και ό,τι βάζει ο νους.
Ουρανέ όχι δε θα πω το ναι ουρανέ φίλε μακρινέ.
Πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή πώς να δεχτώ μάνα μου είναι η γη.
Πώς ν' αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό   αχ ουρανέ πόνε μακρινέ.

Τώρα νυφούλα μου χρυσή         Νίκος Γκάτσος

Τώρα νυφούλα μου χρυσή  που βγαίνεις απ' το σπίτι σου

να θυμηθείς πως βγαίνεις  σαν τον αυγερινό.

Φρεσκολουσμένο το κορμί  καινούργιο το φουστάνι σου

βγαίνεις από το σπίτι σου  στην εκκλησιά να πας.