Αφιέρωση για το νέο έτος

Αν έχει όνομα η σιωπή το πούσι φέρνει δάκρυ
Σαν τη σκιά που ακροβατεί και τρίζει το κρεβάτι
Σκοπιά στων άστρων τη βροχή και που να κλείσεις μάτι
Ποιο χρώμα σπάει τη μοναξιά και βλαστημάς το αύριο
Δε βρίσκουν πόρτα τα κλειδιά θρανία στο προαύλιο
Με αναστολή τρέχει η ζημιά εξόριστη στο Λαύριο

Βάψε την άμμο με κρασί τα βράχια να μεθύσω
Είναι αργά τόσο αργά κι αν θες θα σ αγαπήσω
Φυσάει σκουριά
Σε μια σπηλιά την δίψα σου θα σβήσω

Μη βασανίζεις τα παιδιά που κάνουν τα ίδια λάθη
Είχαν δασκάλα μια θεά γυμνή οφθαλμαπάτη
Που άλλαζε συνεχώς πανιά ξεσπώντας στο κατάρτι
Αφού έχει άρωμα ο καπνός γιατί τραβάει ταβάνι
Τι παίρνει σβάρνα ο πυρετός τοίχο ή μαξιλάρι
Κι αν είναι ο έρωτας τυφλός ντροπή μας και καμάρι

Βάψε την άμμο με κρασί τα βράχια να μεθύσω
Είναι αργά τόσο αργά κι αν θες θα σ αγαπήσω
Φυσάει σκουριά
Σε μια σπηλιά την δίψα σου θα σβήσω

Βάψε την άμμο με κρασί τα βράχια να μεθύσω
Είναι αργά τόσο αργά κι αν θες θα σ΄ αγαπήσω
Φυσάει σκουριά
Σε μια σπηλιά την δίψα σου θα σβήσω

(Βατομουρα_2008)
Στίχοι_Μουσική: Σταμάτης Μεσημέρης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου